Robi się nerwowo

Postępowy świat ceni demokrację, wolność i tolerancję. To wartości, za które niejeden kapłan laickiego światopoglądu dałby się żywcem pokroić. Zabawnie więc wygląda, gdy przeciwko nim występuje. W Hiszpanii socjaliści, których wyniósł do władzy terrorystyczny zamach (do 11 marca 2004 roku wyraźną przewagę w sondażach miała Partia Ludowa Aznara) żądają przeprosin za grudniową manifestację na rzecz rodziny. Ich zdaniem manifestacja, która zgromadziła 160 tysięcy ludzi (tak twierdzą socjaliści, inne źródła mówią o liczbie prawie dziesięciokrotnie większej) odbiega od podstawowych fundamentów demokracji, ponieważ władza należy do społeczeństwa. Zapowiadają przy tym, że nie zrobią kroku w tył i będą działać na rzecz coraz większej… wolności Hiszpanów. Wychodzi na to, że w manifestacji uczestniczyli obywatele Gwatemali i Hondurasu. Bo chyba twierdzenie, że mający inne niż socjaliści poglądy nie są częścią hiszpańskiego społeczeństwa to jednak mocna przesada. Podobnie jest na Wyspach Brytyjskich. Tam biskupi mają się tłumaczyć ze swoich, zgodnych z nauczaniem Kościoła, poglądów . A Barry Sheerman, przewodniczący międzypartyjnego parlamentarnego komitetu ds. dzieci, szkół i rodzin, troszcząc się o wydawane na szkoły pieniądze podatników nie zauważa, że płacą je solidarnie obywatele o różnych światopoglądach. I że wspieranie z publicznych pieniędzy tylko jednej, areligijnej opcji, świadczy o dyskryminacji wierzących ze względu na ich przekonania. Widać wyraźnie, że nie o demokrację, wolność i tolerancję tu chodzi, ale żeby moje było na wierzchu. Gdy tylko wierzący odważyli się przeciwstawić dyktatowi kapłanów religii laickiej, nagle okazało się, że żadna z tych wartości nie jest istotna. Ważne za to staje się bezpostaciowe „społeczeństwo”, szara masa, której jedynymi przedstawicielami mianowali się piewcy świata bez Boga i zasad. Wierzący znów przegrywają? Moim zdaniem to dwa zwycięstwa. Najpierw dlatego, że bezlitośnie obnażają kłamstwa tych, którzy mienią się rzecznikami postępu. Ale jest druga, chyba ważniejsza rzecz. Katolicy z obrony przeszli do ataku. Z tych, którzy w imię zachowania tradycyjnych wartości krytykowali nowe, stali się rzecznikami nowoczesnego, uczciwego podejścia do demokracji, wolności i tolerancji. Nic dziwnego, że kapłani światopoglądu bez Boga zaczęli robić się nerwowi.