Abp Zimoń: Zakonne posłuszeństwo to nie samowola

Posłuszeństwo wzywa więc do odkrycia całego bogactwa, które w każdej osobie złożył Pan Bóg, aby oddać je na służbę Kościołowi. Wymaga więc poznawania siebie, twórczego podejścia do życia i przyjmowania w duchu wiary pouczeń i poleceń przełożonych, którzy - w duchu posłuszeństwa - powinni rozeznawać wolę Boga wobec wspólnoty kościelnej, za którą odpowiadają i której przewodzą. Czy taki styl życia jest tylko dla wybranych? Pan Bóg wzywa każdego z nas - osoby świeckie, konsekrowane i kapłanów do życia w posłuszeństwie woli Bożej. Każdego jednak w sposób odpowiedni do stylu życia, który prowadzi. Ważne jest, aby w tym duchu formować swoje życie. W życiu rodzinnym żona jest posłuszna mężowi, a mąż żonie. Matka wstająca w nocy do dziecka też jest „posłuszna” jego pragnieniom. Dzieci są posłuszne rodzicom. Można wymieniać jeszcze wiele innych przykładów. Każda z tych decyzji jest wynikiem miłości. Jeśli rozejrzymy się wokół siebie - na pewno dostrzeżemy miejsca i sytuacje, do których Bóg nas posyła. Nie muszą to być spektakularne akcje, cenne są także te drobne i niezauważalne. Osoby konsekrowane, które Pan Bóg wezwał do złożenia ślubu posłuszeństwa niech staną się dla nas wezwaniem, aby w swojej codzienności szukać miejsc i sposobów bycia posłusznym Bogu. Wezwanie dla osób konsekrowanych do pogłębienia swego życia Zwracam się w tym momencie do osób konsekrowanych. Proszę was, abyście przeżywając drogę rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa przyjmowali ją jako dar Chrystusa, który na każdego z was „spojrzał z miłością”, wezwał po imieniu i uzdolnił do pójścia swoją drogą „dokądkowiek się uda”. Posłuszeństwo, które ślubowaliście niech staje się coraz bardziej waszym wyrazem miłości i drogą ku pełni wolności, którą Chrystus objawił w godzinie krzyża. Obdarzając darem konsekracji, Bóg wezwał Was do oddania Mu całych siebie - zdolności, wiedzy, umiejętności, pragnień oraz bólu i trudu. Wezwał was do twórczej i radosnej służby Kościołowi w świecie, w duchu waszych Założycieli. Bądźcie wierni i posłuszni temu wezwaniu. Nie zgadzajcie się na kompromis, szukanie w życiu łatwych dróg, czy rozwiązań. Wdzięczność Bogu W dniu Ofiarowania Pańskiego wraz z całym Kościołem będę dziękował Bogu za dar życia konsekrowanego, którym obdarzył także nasz śląski Kościół. Zachęcam wszystkich do dziękowania za siostry klauzurowe (karmelitanki w Katowicach i Wizytki w Rybniku), które służą naszemu Kościołowi ofiarą i modlitwą zanoszoną za każdego z nas. Dziękujmy za wiele czynnych zgromadzeń sióstr i za zakony męskie, które posługują - zgodnie z własnym charyzmatem - bezdomnym, ubogim, uzależnionym, prostytutkom…w szpitalach, szkołach, parafiach i w innych miejscach, gdzie są potrzebni, „aby wspierać Kościół w jego trudnej misji”. Dziękujmy też za nowe formy życia konsekrowanego: dziewice konsekrowane i członków instytutów świeckich, którzy żyją i pracują w różnych miejscach i tam wnoszą wartości ewangeliczne. Wszystkim natomiast osobom konsekrowanym życzę wytrwania i radości w ich powołaniu i udzielam pasterskiego błogosławieństwa.