Ojczyzna nie może być terenem ustawicznej walki

„Przechodniu, powiedz Polsce, że tu leżymy wierni jej służbie do końca”. Może być tak, że wierność tej służbie będzie wymagać najwyższej ofiary życia. Najczęściej jednak chodzi o wyrzeczenia mniejszej wagi. Dla uzgodnienia stanowiska w ważnej sprawie dobra wspólnego, trzeba wznieść się ponad partykularne interesy partii czy grupy zawodowej. Ojczyzna nie może być terenem ustawicznej walki. Ze służbą Ojczyźnie są nie do pogodzenia także postawy roszczeniowe, kiedy stawia się jej żądania, uchylając się od wszelkich powinności wobec niej. 6. Drodzy Bracia i Siostry, pozwólcie, że na zakończenie przywołam słowa Ojca Świętego Jana Pawła II z homilii wygłoszonej w tym miejscu 17 maja 1979 r. Papież wyznał, że wiele razy chodził po tym cmentarzu i czytał napisy na grobach. I dodał: „Te napisy z tyloma miejscami ziemi polskiej, ze wszystkich stron, od wschodu do zachodu i od południa ku północy – nie przestają wołać tu, w samym sercu Europy, u podnóża opactwa, które pamięta czasy świętego Benedykta – nie przestają wołać tak, jak wołały serca walczących tu żołnierzy: «Boże, coś Polskę, przez tak liczne wieki...»” (Jan Paweł II, Homilia, p. 6). Podobne wołanie, błagalną modlitwę zanosili do Boga polscy żołnierze, którzy oddali swoje życie za życie Ojczyzny i spoczywają na cmentarzach w Loreto i w Bolonii, i na wielu innych miejscach świata. Dziś chylimy czoła przed bohaterskimi synami naszej Ojczyzny. Ogarniamy ich wszystkich naszą modlitwą i powierzamy Maryi, Matce miłosierdzia, by ich okazała swojemu Synowi. „Dobry Jezu, a nasz Panie, daj im wieczne spoczywanie”. Amen.