Modlitwy Maryjne

Różaniec

Od wieków chrześcijanie próbowali odpowiedzieć na wezwanie św. Pawła do nieustannej modlitwy. Jednym ze sposobów było powtarzanie różnych modlitw. Reguła benedyktyńska jeszcze w XI wieku nakazywała braciom zakonnym codziennie odmawiać 150 razy „Ojcze nasz” na wzór kapłańskiego oficjum złożonego ze 150 psalmów. Z czasem do modlitwy „Ojcze nasz” zaczęto dodawać „Zdrowaś Maryjo”.

Legenda głosi, że różaniec stał się wielką pomocą dla św. Dominika w walce z herezją albigensów. Gdy głoszenie nauk nie przynosiło owoców, wtedy Matka Boża objawiła się św. Dominikowi i poleciła, by nie tylko głosił kazania, ale też przeplatał je z odmawianiem psałterza, czyli 150 „Zdrowaś Maryjo” i 15 „Ojcze nasz”. Od tej pory św. Dominik przeplatał swoje nauki modlitwą, w których przeplatał razem ze słuchaczami treści zawarte w głoszonych naukach.

W średniowieczu modlitwy były traktowane jako duchowe kwiaty. Różaniec porównywano z dawaniem róż Maryi – stąd nazwa różaniec.

Ostateczny kształt modlitwy różańcowej ustalił się w XV wieku dzięki dominikaninowi Alamusowi a la Roche. On ustalił liczbę 150 „Zdrowaś Maryjo”, które podzielił na dziesiątki przeplatane modlitwą „Ojcze nasz”.
Ile razu Maryja chciała przekazać światu swoje orędzie, zjawiała się wybranym ludziom z różańcem w ręku i zachęcała do jego odmawiania. Tak było w Lourdes w 1858 roku, tak też było w Fatimie w roku 1917. z tego wynika, że modlitwa różańcowa jest dla Maryi szczególnie miła, a dla człowieka bardzo skuteczna. Dodatkowo wyrosła z Ewangelii i jest jej streszczeniem, prowadzi więc do Boga.