publikacja 12.03.2006 07:16
Wśród zadań Kościoła, który wszyscy stanowimy, najważniejszym jest wypełnianie misyjnego nakazu Jezusa - napisali poslcy biskupi w liście na II Niedzielę Wielkiego Postu odczytywanym w polskich kościołach.
Bracia i Siostry! 2. Wśród zadań Kościoła, który wszyscy stanowimy, najważniejszym jest wypełnianie misyjnego nakazu Jezusa. W liczącej ponad dwa tysiące lat historii Kościoła nie zabrakło nigdy jego synów i córek, którzy z odwagą, a niekiedy z heroizmem, głosili światu zbawcze orędzie Ewangelii. Jednym z niezwykłych misjonarzy był patron misji Kościoła – św. Franciszek Ksawery, jezuita, którego 500-lecie urodzin obchodzimy w tym roku. Z oddaniem głosił Chrystusa w Indiach, Indonezji i Japonii. Zmarł w 1552 roku na misyjnym szlaku, niedaleko Chin, które bardzo pragnął pozyskać dla Jezusa. Cały Kościół uczestniczy w jubileuszowej radości zakonu Księży Jezuitów, który wydał wielu wybitnych misjonarzy, w tym i Polaków, a wśród nich, bł. Jana Beyzyma, apostoła trędowatych na Madagaskarze. Umiłowani! 3. Bogate tradycje misyjne Kościoła w Polsce są nadal pielęgnowane i rozwijane. Obecnie na wszystkich kontynentach pracuje dwa tysiące trzydziestu trzech misjonarzy i misjonarek z Polski. Są wśród nich zakonnicy i zakonnice, księża diecezjalni oraz coraz liczniejsi wierni świeccy. Do postawy angażowania się w dzieło misyjne Kościoła wzywał nieustannie Sługa Boży Jan Paweł II, podkreślając: „Nie możemy być spokojni, gdy pomyślimy o milionach naszych braci i sióstr, tak jak my odkupionych krwią Chrystusa, którzy żyją nieświadomi Bożej miłości. Dla każdego wierzącego, tak jak i dla całego Kościoła, sprawa misji winna być na pierwszym miejscu, ponieważ dotyczy wiecznego przeznaczenia ludzi i odpowiada miłosiernemu planowi Bożemu” (Redemptoris missio, 86). Również Ojciec Święty Benedykt XVI apeluje o wrażliwość misyjną, o dzielenie się bogactwem sług Ewangelii. W czasie niedawnej wizyty Ad limina zwrócił się do nas, pasterzy Kościoła w Polsce z prośbą, o wzmożenie pomocy personalnej dla dzieła ewangelizacji świata: „Mając na uwadze ogromne potrzeby Kościoła powszechnego, proszę Was, abyście zachęcali Waszych prezbiterów do podejmowania posługi misyjnej czy też pracy duszpasterskiej w krajach, w których brak duchowieństwa. Wydaje się, że jest to dziś szczególne zadanie, a nawet w pewnym sensie obowiązek Kościoła w Polsce. Posyłając jednak kapłanów za granicę, zwłaszcza na misje, pamiętajcie, aby zapewnić im oparcie duchowe i wystarczającą pomoc materialną”.
Trzeba dodać, iż troska o misje i misjonarzy nie jest tylko powinnością biskupów, ale wszystkich tworzących Kościół Boży. Odpowiedzią na papieski apel powinno być nade wszystko ożywienie i pogłębienie harmonijnej współpracy w ramach Krajowej Rady Misyjnej wszystkich ośrodków i organizacji wspierających misyjne dzieło Kościoła. Natomiast wspólnoty parafialne niech żywo odpowiadają na animację misyjną prowadzoną przez Papieskie Dzieła Misyjne i Komisję Episkopatu Polski ds. Misji. Niech jeszcze bardziej do misyjnej współpracy zmobilizują się istniejące organizacje misyjne, grupy duchowego i materialnego wsparcia misjonarzy. Niech dzieci i młodzież zaangażują się w dzieło Kolędników Misyjnych, które działa już w wielu diecezjach i przynosi konkretne owoce, będące darem polskich dzieci dla rówieśników w krajach misyjnych. Bracia i Siostry! 4. Posługa misjonarzy, powinna być wspierana ofiarą materialną wiernych i całego polskiego społeczeństwa, związanego z Ewangelią i Kościołem. Misjonarze bowiem – o czym warto pamiętać – głosząc Dobrą Nowinę ubogim – rozsławiają również nasz kraj w odległych od Ojczyzny zakątkach świata. Przejawem materialnej troski o misjonarzy jest Fundusz Misyjny, na który składają się ofiary zbierane jako składka w uroczystość Objawienia Pańskiego oraz w ramach zbiórki do puszek w II Niedzielę Wielkiego Postu. Wyrazem solidarności z misjonarzami są przekazywane im z tego źródła rozmaite formy dotacji, a także częściowe finansowanie przez Miva Polska, agendę Komisji Episkopatu Polski ds. Misji, zakupu niezbędnych dla duszpasterstwa w krajach misyjnych środków transportu: samochodów, motocykli, rowerów, a nawet łodzi. Wspomniany Fundusz wspiera także wiele projektów charytatywnych, medycznych i edukacyjnych, jakich potrzebuje świat misyjny. Nową inicjatywą wspierania misjonarzy jest „Dzieło Pomocy Ad gentes – Do Narodów”, powołane przez Konferencję Episkopatu Polski i rozpoczynające dziś oficjalnie swoją działalność. Będzie ono kontynuowało zadania podejmowane dotychczas przez wspomniany wcześniej Fundusz Misyjny. Za każdą formę pomocy na rzecz dzieł misyjnych – również za troska o ośrodki zajmujące się formacją i przygotowaniem misjonarzy, za dzisiejsze wsparcie „Dzieła Pomocy – Ad gentes- Do Narodów” przyjmijcie drodzy Bracia i Siostry z serca płynące „Bóg zapłać”. Wdzięczność wyrażają Wam także, głównie poprzez modlitewną pamięć, sami misjonarze i ci, którym posługują na terenach misyjnych.
Umiłowani! 5. W okresie wielkopostnym jesteśmy szczególnie wezwani do przemiany życia. Zatem jako tworzący rodzinę Kościoła, świadomi odpowiedzialności za losy głoszenia Ewangelii w świecie, pragniemy uczynić misyjny rachunek sumienia. Pomimo różnych form aktywności w dziedzinie misji, wiemy, że jako wspólnota Kościoła – możemy w jeszcze większym stopniu wziąć odpowiedzialność za głoszenie Ewangelii w świecie współczesnym, jeszcze bardziej wspierać przepowiadanie narodom Jezusa Chrystusa, jedynego Odkupiciela Człowieka. Misyjny rachunek sumienia powinien objąć również sferę modlitewną i etyczną naszego życia. Misjom powinna bowiem stale towarzyszyć nasza żarliwa modlitwa, połączona z ofiarą duchową, w postaci ponoszonych z cierpliwością w intencji misji umartwień i doświadczeń. Najskuteczniejszą i najwymowniejszą zaś formą misyjnej działalności jest osobiste świadectwo wiary, „bo jest dawane w codziennej rzeczywistości i w środowiskach, do których często kapłan dociera z trudem” (Benedykt XVI). Poddajmy te obszary naszego chrześcijańskiego życia i odpowiedzialności pod osąd sumienia. A nade wszystko słuchajmy pouczeń Chrystusa biorąc za wzór apostołów i niezliczone rzesze misjonarzy, którzy najpierw przyjmowali Jego naukę a potem całym swym życiem mówili to samo, co Bóg Ojciec wskazując na swojego Syna: „Jego słuchajcie”. Drodzy Bracia i Siostry! 6. Do konkretnego, duchowego i materialnego włączenia się w dzieło misyjne Kościoła niech nas zmobilizuje duszpasterskie hasło i zadanie bieżącego roku: przywracajmy nadzieję ubogim. To przecież Chrystus, Ten, który dla nas umarł i zmartwychwstał, który nieustannie przyczynia się za nami w niebie (por. Rz 8,34), jest źródłem i podstawą wszelkiej nadziei, a na miano prawdziwie biednych zasługują ci, którzy pozbawieni są znajomości Chrystusa i nie doświadczają w sakramentach Kościoła Jego miłości i miłosierdzia. Niech Boże błogosławieństwo i orędownictwo św. Franciszka Ksawerego towarzyszą nam wszystkim w codziennym świadczeniu słowem i czynem o Chrystusie. Na duchowe i materialne podejmowanie odpowiedzialności za misyjne dzieło Kościoła, za losy Ewangelii we współczesnym świecie, udzielamy Wam pasterskiego błogosławieństwa. Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi zgromadzeni na 334. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski Warszawa, 31 stycznia 2006 r.