Wczoraj przeszli z procesją wokół cerkwi i męskiego Masztom. Według legendy miejsce na wybudowanie klasztoru wybrał sam św. Onufry. Ukazał się kilku rybakom łowiącym w Bugu i powiedział: W tym miejscu chwalone będzie imię moje. Na brzegu, gdzie pojawił się święty starzec, rybacy znaleźli przyniesioną przez rzekę ikonę Wielkiego Onufrego. Mężczyźni wkrótce wybudowali pierwszą świątynię, założyli też pustelnię, w której sami zamieszkali, aby strzec ikony. Początki klasztoru sięgają prawdopodobnie końca XV wieku. Szczególna rola przypadła klasztorowi po unii brzeskiej z 1596 r. Monastyr nie przyjął unii i przez długi czas stał się prawdziwym bastionem prawosławia w okolicy. Rozkwit klasztoru nastąpił w 2. pół. XIX w. Na miejscu starych drewnianych budynków wybudowano murowaną cerkiew, dzwonnicę i budynek dla mnichów. Klasztor stał się wielkim ośrodkiem pielgrzymkowym. W1942 r. Niemcy spalili budynki i liczącą 400 lat bibliotekę klasztoru. Cerkiew cudem ocalała. Po wojnie monastyr stopniowo odzyskiwał znaczenie, ponieważ przez wiele lat był jedynym męskim klasztorem prawosławnym na terenie Polski (obecnie są trzy). Dziś jest w nim trzynastu braci. Zajmuj ą się nauką, hodowlą ryb, pszczelarstwem, pracami przy gospodarstwie i rękodzielnictwem.