Obaj byli Włochami i obaj żyli mniej więcej w tym samym czasie, to znaczy na początku XX w. Podczas popołudniowych uroczystości formuły beatyfikacji odczytali: w Trieście – prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, abp Angelo Amato, a w Vigevano – emerytowany prefekt tej dykasterii, kard. José Saraiva Martins. Bł. Francesco Pianzola (1881-1943), jeszcze zanim został kapłanem (1907), głosił Ewangelię ubogiej ludności regionu Lombardii w północnych Włoszech, szczególnie pracownikom plantacji ryżu. Założył następnie diecezjalne stowarzyszenie Oblatów Niepokalanej, tzn. księży, którzy zajmowali się ewangelizacją robotników i ludzi z nizin społecznych, a zarazem dzielili ich skromne warunki życia. Dla tych samych celów dał początek Zgromadzeniu Sióstr Misjonarek Niepokalanej Królowej Pokoju. Ks. Pianzola, obok dbania o religijność ludu, starał się także podnosić jego wykształcenie oraz zaradzać problemom socjalnym. Swoim współpracownikom w ludowych misjach zalecał, by starali się być ubogim narzędziem Bożych cudów – „być księdzem Nic”. Zmarł w 1943 r.