Gwatemalscy biskupi wyrażają ubolewanie z powodu braku szacunku dla życia. Z dnia na dzień narasta fala przemocy, coraz większa jest liczba zabójstw. Handel narkotykami i inne formy zorganizowanej przestępczości ogarniają coraz większe połacie tego środkowoamerykańskiego kraju, wciągając większą niż dotąd liczbę młodych ludzi. Co gorsza, wymiar sprawiedliwości traci wiarygodność, ulegając korupcji. Dotyczy to także policji, w której liczne są przypadki infiltracji przestępców. Biskupi popierają wysiłki mające na celu wzmocnienie policji przez nadanie jej charakteru zawodowego. Przeciwni są natomiast rządowemu projektowi powierzenia zadań policyjnych wojsku, gdyż w demokratycznym społeczeństwie nie powinno ono pełnić takiej funkcji. Episkopat Gwatemali wzywa też do solidarności z ofiarami ulewnych deszczów. Apeluje do rządu o wyasygnowanie środków na naprawę dróg zniszczonych przez powódź. Pochwala rządową pomoc dla ubogich, ale krytykuje uzależnianie jej od poparcia politycznego. Pisząc o sytuacji w Gwatemali, tamtejsi biskupi nawiązują też do kryzysu finansowego w Stanach Zjednoczonych. Pośrednio wpływa on na ubożenie krajów Ameryki Środkowej. Maleją bowiem sumy pieniężne przysyłane przez emigrantów z USA swoim rodzinom pozostającym w ojczyźnie. Dla milionów ludzi są one jedynym środkiem utrzymania.