Jego zdaniem ETA powstała w dużej mierze przez nagłą sekularyzację Hiszpanii w latach ’60 i ’70. W katolickim od wieków społeczeństwie – a Kraj Basków był jednym z najbardziej jednolitych wyznaniowo regionów – łatwo było rozmaitym, laickim ideologom używać religijnych sformułowań w innych niż dotąd kontekstach. I tak przykładowo: odrzucając religię, zastąpiono ją jej wynaturzoną formą, a mianowicie wiarą w nacjonalizm. Nagle to ideologia miała stać się czymś zbawczym. Problem winy, której należałoby żałować po zamachach terrorystycznych także starano się wyrugować, przerzucić go na wrogów i politycznych przeciwników, gdyż to oni mieli być winni absolutnie wszystkiemu. Poświęcenia, potrzebnego do zbawienia nie szukano już w Chrystusie, ale w samopoświęceniu się terrorystów. Niechętnym ortodoksyjnym ideom ETA zarzucano odstępstwo, apostazję i herezję, zaś ginących w zamachach terrorystów uznawano za męczenników, którzy ginęli w imię narodu, gdzie pojęcie „naród” zastąpiło Boga, ich ciała zaś metaforycznie składano na ołtarzu ojczyzny, która stała się wówczas ziemią obiecaną.