Barbara Gruszka-Zych: Tytuł Pani książki sugeruje, że jej bohaterami są nie dzieci swoich rodziców, ale służb specjalnych.

Ruth Hoffmann: Bo to były w pewnym sensie dzieci Stasi, czyli Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Ich rodzice, urzędnicy Stasi, podlegali regułom szczegółowo określającym zasady życia prywatnego, także relacji z dziećmi.

Ci ludzie nie mieli rodzinnej intymności, nawet w domu byli w pracy?

Zarówno podczas przeprowadzania rozmów z bohaterami mojej książki, jak i po jej opublikowaniu zgłaszały się do mnie różne osoby z podobnymi doświadczeniami. Mówiły, że atmosfera w ich rodzinach była bardzo chłodna, naznaczona dystansem rodziców do dzieci, pozbawiona jakichkolwiek oznak miłości.

Wszystko było podporządkowane karierze rodziców?

Może zabrzmi to przerażająco, ale większość ojców świadomie podporządkowywała życie rodzinne karierze nie ze strachu, ale z przekonania.