W swoim przemówieniu papież zwrócił uwagę, że obecny kryzys finansowy wystawił na ciężką próbę systemy gospodarcze i produkcyjne wielu krajów. Mimo to, sytuacja ta może być szansą na rewizję modeli rozwoju, nową organizację świata finansów, czas głębokiego namysłu.

Benedykt XVI przypomniał, iż w swej encyklice "Caritas in veritate" zachęcił, by w centrum gospodarki i świata finansów znajdowała się osoba ludzka, proponując stworzenie takiego międzynarodowego systemu prawnego i politycznego, który pozwalałby na bardziej skuteczne osiągnięcie dobra wspólnego rodziny ludzkiej. W obliczu wzrostu bezrobocia, zubożenia ekonomicznego wielu ludzi pracy i pojawienia się nowych formy niewolnictwa podkreślił konieczność zapewnienia wszystkim dostępu do godnej pracy.

Ojciec Święty zwrócił też uwagę na niezbędnego w działalności przedsiębiorców ducha osobistej ofiarności. Ważne jest przezwyciężenie mentalności indywidualistycznej i materialistycznej, sugerującej wycofanie inwestycji z gospodarki realnej, by zainwestować kapitały na rynkach finansowych, z nadzieję na łatwiejsze i szybsze zyski. „By nie hamować rozwoju przedsiębiorczości na własnym terytorium trzeba podjąć współpracę z innymi podmiotami społecznymi, inwestować w badania naukowe i innowacje, zaniechać nieuczciwej konkurencji, pamiętać o swych obowiązkach społecznych i pobudzać produkcję wysokiej jakości, by odpowiedzieć na realne potrzeby ludzi” – stwierdził papież. Zaznaczył, że to właśnie kryzys finansowy ukazał, że nie upadły te podmioty gospodarcze, które potrafiły trzymać się zasad moralnych i zachowały wrażliwość na potrzeby terytorium, na którym działają. „Firma może być rentowna i produkować `bogactwo społeczne`, jeśli przedsiębiorcy i menadżerowi kierować się będą dalekowzrocznością, która preferuje inwestycję długoterminową od zysku spekulacyjnego i wspiera innowacyjność, zamiast myśleć o gromadzeniu bogactwa dla siebie” – powiedział Benedykt XVI.

Ojciec Święty zachęcił przedsiębiorców do postrzegania swej działalności w kontekście wspólnotowym, "w duchu służby, w perspektywie przynależności do Bożej rodziny, humanizmu, ożywianego miłością i kierującego się prawdą, humanizmu otwartego na Boga i właśnie dlatego otwartego na człowieka oraz życie rozumiane jako zadanie solidarne i radosne". Zaznaczył, że "rozwój, w każdej dziedzinie ludzkiego życia oznacza również otwartość na transcendencję, na duchowy wymiar życia, na ufność Bogu, na miłość, braterstwo, gościnność, sprawiedliwość i pokój".