Siódma rocznica tragicznej śmierci bp. Jana Chrapka

Był redaktorem naczelnym miesięcznika "Powściągliwość i Praca", przełożonym generalnym Zgromadzenia Księży Michalitów, przewodniczącym Rady Konferencji Episkopatu ds. Środków Społecznego Przekazu, biskupem radomskim. Sylwetka Nagła śmierć bp. Jana Chrapka była niepowetowaną stratą dla Kościoła w Polsce. Był to biskup o niezwykłej osobowości i urzekającej sile osobistego, promieniującego duchowego świadectwa. Sposób pełnienia urzędu biskupiego przez ks. Jana Chrapka miał charakter przełomowy. Człowiek wielkiej pokory i duchowej siły, towarzysz i przyjaciel wielu zabłąkanych dusz. Był też biskupem niezwykle wrażliwym na zwykłą ludzką biedę. Do końca pozostał zwykłym, prostym zakonnikiem ze zgromadzenia michalitów. Był człowiekiem, który pełnił swoją pasterską misję "ponad podziałami". Nikogo nie odtrącał, przyjaźnił się zarówno z zasłużonymi działaczami chrześcijańskimi, jak i z ludźmi stojącymi daleko od Kościoła. Wielu spośród tych ostatnich przeżyło nawrócenie w trakcie bliskiej współpracy z Księdzem Biskupem, gdy przygotowywał papieskie wizyty w Polsce. Bp Chrapek służył wielu i nie pozwalał, by mu służono. Nie otaczał się sekretarzami, niemal zawsze sam prowadził samochód, także w dniu wypadku. Zanim został biskupem, był duszpasterzem i człowiekiem mediów, który dał się poznać jako redaktor naczelny miesięcznika michalitów "Powściągliwość i Praca". Pismo to, gdy kierował nim ks. Chrapek, było miejscem spotkania ludzi różnych opcji, zgromadzonych w poszukiwaniu wspólnego świata wartości. Był człowiekiem zaprzyjaźnionym i podziwianym przez niemal całe środowisko dziennikarskie w Polsce. To jemu nasz Kościół lokalny zawdzięcza doskonałe kontakty z mediami. Człowiek, którego osobiste świadectwo wobec dziennikarzy zmieniło obraz Kościoła w mediach. Jeden z twórców Katolickiej Agencji Informacyjnej i do końca życia członek jej Rady Programowej. Jego śmierć 18 października 2001 roku zbiegła się z obradami w Rzymie X Zgromadzenia Zwyczajnego Synodu Biskupów poświęconego misji i posłannictwu biskupa. Biskup radomski był doskonałym wzorem biskupa w trudnej rzeczywistości dzisiejszego świata: człowiekiem mądrym, ubogim, pokornym i... świętym.