Jeśli min. Michał Boni sądził, że jednym posiedzeniem załatwi ze stroną kościelną likwidację Funduszu Kościelnego, to się mylił.

Rownie dobrze mozna napisac:
Jezeli biskupi sadzili, ze fundusz Koscielny zostanie i bedzie przynosil wiecej niz teraz - to sie mylili.

Czy min Boni kiedykolwiek powiedzial, ze tym spotkaniem konczy debate o Funduszu?

Nieladnie panie redaktorzy przyklejac innym latki.

GN ostatnio bardzo lubi przypisywac stronie rzadowej wszystko co najgorsze. Ot, tak. Na zas.

Chyba zaczne zbierac te komentarze i przypominac redaktorom  o przeprosinach (publicznych), jezeli ich pomowienia sie nie okaza prawdziwe.

Minister Boni pytany w piątek przez dziennikarzy, czy możliwe jest podniesienie kwoty, jaką można by było odpisywać na Kościoły z 0,3 proc. do np. 1 proc. podatku, odpowiedział, że obecnie w związku z tym, że "jesteśmy w procedurze nadmiernego deficytu" rząd nie może przyjąć innego rozwiązania.

To w zasadzie rozstrzyga sprawę likwidacji Funduszu Kościelnego. Kwestia, czy to będzie kilka spotkań, czy jedno, nie ma tu znaczenia. Rozmowy Państwo-Kościół w ramach Komisji Konkordatowej zapewne się odbędą kilka razy. Warto dodać, że do rozmowy z rządem w tej sprawie maja prawo także inne wyznania.

Nie podzielam opinii redaktora Andrzeja Grajewskiego, że mamy jakiś remis i że
pierwsza tura rozmów Kościół-Państwo nie przyniosła rezultatów. Otóż, przyniosła. Po dzisiejszej wypowiedzi ministra Boniego widać wyraźnie, że rząd jest zdeterminowany, aby takie rozwiązanie wprowadzić i to w miarę szybko. I tak się zapewne stanie.

Sądzę, że biskupi nie mają specjalnie wyjścia, i jest to, przyznaję sytuacja mało komfortowa. Jakakolwiek "awantura o kasę" dziś, w trudnej sytuacji budżetu państwa, będzie odebrana przez większość społeczeństwa, negatywnie w odniesieniu do Kościoła.

Warto dodać,że Minister zastrzegł, że przekazywanie 0,3 proc. podatku na Kościół, czy związek wyznaniowy nie będzie obligatoryjne. Jeśli ktoś z tego nie skorzysta, pieniądze te trafią po prostu do budżetu państwa. Zatem również z tego powodu konflikt o pieniądze, nie może i nie będzie służył Kościołowi.

Kościół źle zrobił, że zgodził się na fundusz Kościelny. Mógł sądzić się z spadkobiercami PRL (państwem) o każdą złotówkę.

Za nim cokolwiek Pan Grajewski powie krytycznego o rządzie w kwestiach finansowania Kościoła, to mu przypominam:
"Kiedy przychodzi Kościołowi wziąć na swoje barki skutki kryzysu światowego, ten odżegnuje się od tego, zakładając, że inni muszą, a Kościół niekoniecznie.
Wypowiedź prymasa jest zdumiewająca, którego głos jest głosem oficjalnym tego związku wyznaniowego. Należy przypomnieć więc abp Kowalczykowi, że "jak Kościół był potrzebny" i politycy zwracali się o poparcie (akces do Unii), to nic nie było za darmo. Państwo płaciło grube miliardy złotych za wszelkie poparcia polityczne Kościoła, gdy to państwo formowało się: Konkordat, opłaty za katechezy szkolne, rozbudowa ordynariatu polowego, dodatkowe opłacanie uczelni katolickich i wydziałów teologicznych, 15 ha gruntu dla parafii (to wyjątek), opusty celne dla towarów sprowadzanych na tzw. cele kultu, spełnianie różnych zachcianek, parafii, kurii czy biskupów (ulgi w opłatach za prąd i gaz, dawanie terenów za tzw. złótówkę lub z 99-procentowym upustem, potem odsprzedawanym z zyskiem itp.), i niesławna Komisja Majątkowa.
Wstyd słuchać takich wypowiedzi biskupów którzy przez 22 lata żyli w państwie jak pączek w maśle, nie siejąc, nie orząc, a zbierali plony kosztem milionów obywateli w Polsce, którzy żyli i nadal żyją w biedzie.
Egoizm hierarchów jest widoczny, jego pazerność na dobra materialne.
Kościół jak historia pokazuje, tylko wtedy był "związany" z danym państwem, z którego mógł ciągnąć ile się dało, mając ciągoty do współrządzenia.
Ten twór wyznaniowy pod nazwą Kościoła katolickiego, mający swoje agendy w poszczególnych państwach, reprezentujący interesy Watykanu jest jak odradzająca się hydra, której wciąż mało.
Teraz gdy przyjdzie Kościołowi zabiegać o wsparcie swoich wiernych przez zadeklarowany odpis od podatku 0,3%, nagle ten Kościół znieruchomiał z wrażenia, zaskoczony, że został potraktowany jak inne podmioty w państwie. Niech więc Kościół wysili się, a nie czeka aż mu coś skapnie od państwa, niech odczuje czym jest liczenie każdej złotówki, i niech będzie wdzięczny za gest ze strony państwa i obywateli, niech będzie skromny na wzór Jezusa, a nie butny, narzucający państwu swoje "wartości".
Niech biskupi zajmą się pracą, a nie narzucaniem i wskazywaniem, niech mu się nie wydaje, że jest czymś zbawczym i wyjątkowym, nie z tego świata.
Nigdy taki nie był..."
Jeszcze jedno, rzadki to przypadek aby biskup ze swojego pałacu pofatygował się do ludzi, zainteresował się ich losem, warunkami bytowymi. Po co sobie brudzić wypielęgnowane ręce innymi, lepiej z wysokości patrzeć na lud i oczekiwać od niego posłuchu i mamony. To bardzo egoistyczna postawa Panie Redaktorze Grajewski. Jezus taki nie był.

Zanim cokolwiek Pan Grajewski powie krytycznego o rządzie w kwestiach finansowania Kościoła, to mu przypominam:
"Kiedy przychodzi Kościołowi wziąć na swoje barki skutki kryzysu światowego, ten odżegnuje się od tego, zakładając, że inni muszą, a Kościół niekoniecznie.
Wypowiedź prymasa jest zdumiewająca, którego głos jest głosem oficjalnym tego związku wyznaniowego. Należy przypomnieć więc abp Kowalczykowi, że "jak Kościół był potrzebny" i politycy zwracali się o poparcie (akces do Unii), to nic nie było za darmo. Państwo płaciło grube miliardy złotych za wszelkie poparcia polityczne Kościoła, gdy to państwo formowało się: Konkordat, opłaty za katechezy szkolne, rozbudowa ordynariatu polowego, dodatkowe opłacanie uczelni katolickich i wydziałów teologicznych, 15 ha gruntu dla parafii (to wyjątek), opusty celne dla towarów sprowadzanych na tzw. cele kultu, spełnianie różnych zachcianek, parafii, kurii czy biskupów (ulgi w opłatach za prąd i gaz, dawanie terenów za tzw. złótówkę lub z 99-procentowym upustem, potem odsprzedawanym z zyskiem itp.), i niesławna Komisja Majątkowa.
Wstyd słuchać takich wypowiedzi biskupów którzy przez 22 lata żyli w państwie jak pączek w maśle, nie siejąc, nie orząc, a zbierali plony kosztem milionów obywateli w Polsce, którzy żyli i nadal żyją w biedzie.
Egoizm hierarchów jest widoczny, jego pazerność na dobra materialne.
Kościół jak historia pokazuje, tylko wtedy był "związany" z danym państwem, z którego mógł ciągnąć ile się dało, mając ciągoty do współrządzenia.
Ten twór wyznaniowy pod nazwą Kościoła katolickiego, mający swoje agendy w poszczególnych państwach, reprezentujący interesy Watykanu jest jak odradzająca się hydra, której wciąż mało.
Teraz gdy przyjdzie Kościołowi zabiegać o wsparcie swoich wiernych przez zadeklarowany odpis od podatku 0,3%, nagle ten Kościół znieruchomiał z wrażenia, zaskoczony, że został potraktowany jak inne podmioty w państwie. Niech więc Kościół wysili się, a nie czeka aż mu coś skapnie od państwa, niech odczuje czym jest liczenie każdej złotówki, i niech będzie wdzięczny za gest ze strony państwa i obywateli, niech będzie skromny na wzór Jezusa, a nie butny, narzucający państwu swoje "wartości".
Niech biskupi zajmą się pracą, a nie narzucaniem i wskazywaniem, niech mu się nie wydaje, że jest czymś zbawczym i wyjątkowym, nie z tego świata.
Nigdy taki nie był..."
Jeszcze jedno, rzadki to przypadek aby biskup ze swojego pałacu pofatygował się do ludzi, zainteresował się ich losem, warunkami bytowymi. Po co sobie brudzić wypielęgnowane ręce innymi, lepiej z wysokości patrzeć na lud i oczekiwać od niego posłuchu i mamony. To bardzo egoistyczna postawa Panie Redaktorze Grajewski. Jezus taki nie był.

Zanim cokolwiek Pan Grajewski powie krytycznego o rządzie w kwestiach finansowania Kościoła, to mu przypominam:
"Kiedy przychodzi Kościołowi wziąć na swoje barki skutki kryzysu światowego, ten odżegnuje się od tego, zakładając, że inni muszą, a Kościół niekoniecznie.
Wypowiedź prymasa jest zdumiewająca, którego głos jest głosem oficjalnym tego związku wyznaniowego. Należy przypomnieć więc abp Kowalczykowi, że "jak Kościół był potrzebny" i politycy zwracali się o poparcie (akces do Unii), to nic nie było za darmo. Państwo płaciło grube miliardy złotych za wszelkie poparcia polityczne Kościoła, gdy to państwo formowało się: Konkordat, opłaty za katechezy szkolne, rozbudowa ordynariatu polowego, dodatkowe opłacanie uczelni katolickich i wydziałów teologicznych, 15 ha gruntu dla parafii (to wyjątek), opusty celne dla towarów sprowadzanych na tzw. cele kultu, spełnianie różnych zachcianek, parafii, kurii czy biskupów (ulgi w opłatach za prąd i gaz, dawanie terenów za tzw. złótówkę lub z 99-procentowym upustem, potem odsprzedawanym z zyskiem itp.), i niesławna Komisja Majątkowa.
Wstyd słuchać takich wypowiedzi biskupów którzy przez 22 lata żyli w państwie jak pączek w maśle, nie siejąc, nie orząc, a zbierali plony kosztem milionów obywateli w Polsce, którzy żyli i nadal żyją w biedzie.
Egoizm hierarchów jest widoczny, jego pazerność na dobra materialne.
Kościół jak historia pokazuje, tylko wtedy był "związany" z danym państwem, z którego mógł ciągnąć ile się dało, mając ciągoty do współrządzenia.
Ten twór wyznaniowy pod nazwą Kościoła katolickiego, mający swoje agendy w poszczególnych państwach, reprezentujący interesy Watykanu jest jak odradzająca się hydra, której wciąż mało.
Teraz gdy przyjdzie Kościołowi zabiegać o wsparcie swoich wiernych przez zadeklarowany odpis od podatku 0,3%, nagle ten Kościół znieruchomiał z wrażenia, zaskoczony, że został potraktowany jak inne podmioty w państwie. Niech więc Kościół wysili się, a nie czeka aż mu coś skapnie od państwa, niech odczuje czym jest liczenie każdej złotówki, i niech będzie wdzięczny za gest ze strony państwa i obywateli, niech będzie skromny na wzór Jezusa, a nie butny, narzucający państwu swoje "wartości".
Niech biskupi zajmą się pracą, a nie narzucaniem i wskazywaniem, niech mu się nie wydaje, że jest czymś zbawczym i wyjątkowym, nie z tego świata.
Nigdy taki nie był..."
Jeszcze jedno, rzadki to przypadek aby biskup ze swojego pałacu pofatygował się do ludzi, zainteresował się ich losem, warunkami bytowymi. Po co sobie brudzić wypielęgnowane ręce innymi, lepiej z wysokości patrzeć na lud i oczekiwać od niego posłuchu i mamony. To bardzo egoistyczna postawa Panie Redaktorze Grajewski. Jezus taki nie był.

Krótko mówiąc jest to odebranie nawet tego symbolicznego zadośćuczynienia jakie za 70 procent bezprawnie zagrabionego i do dziś niezwróconego Kościołowi majątku przyznał kiedyś komunistyczny rząd, aby uniknąć oddawania zagrabionych dóbr drogą sądową.

Czy będzie to 0,3 czy 1 procent budżet na tej kradzieży "zaoszczędzi", prawdę mówiąc pozornie, bo łatwo jest wyliczyć, że z każdej włożonej w Kościół złotówki wypracowywanych jest dzięki zaangażowaniu wiernych kilka złotych w postaci pomocy najbardziej potrzebującym rodzinom, dzieł charytatywnych, hospicjów itp. Te pieniądze de facto odciążają budżet. Ale czego się nie robi, aby dogonić w antyklerykaliźmie Palikota i nadrobić straty w sondażach...

A wspomniany prze ministra deficyt budżetowy nie przeszkadzał w zatrudnianiu niekompetentnych urzędników i płaceniu im milionowych premii za przepłacone i nieudolnie prowadzone inwestycje.

Jesli negocjuje abp Głodź, to Boni nie ma szans...

A tak tak.. Pierwsza tura rozmów Kościół vs. Przedstawiciele Społeczeństwa.

"W rzeczowym, być może wspólnym raporcie, strona kościelna i państwowa mogłyby powiedzieć społeczeństwu, ile Kościół stracił w PRL, ile zdołał odzyskać po 1989 r., a z jakiej wartości zrezygnował na rzecz społeczeństwa. Taki bilans byłby symbolicznym zamknięciem rewindykacji majątkowych i skutecznie przeciwdziałałby antyklerykalnej propagandzie."

No tak, ale taki raport byłby oczywiście całkowicie nie na rękę PO. Oni zainteresowani są wyłącznie utrzymaniem antyklerykalnej propagandy i status quo.

www.niejestemlemingiem.pl