Nie zatracajmy się w świecie cyfrowym - również tutaj ważna jest higiena
Filip Dębowski podpowiadał uczestnikom Festiwalu Kariery 2024, jak zadbać o higienę cyfrową.
Filip Dębowski podpowiadał uczestnikom Festiwalu Kariery 2024, jak zadbać o higienę cyfrową.
Nie stanie się, bo nie może: herezje, bluźnierstwa, negowanie prawd wiary, wspieranie skrajnej lewicy i neo-marskistów, a do tego destrukcyjne działania, jak np. oba synody "o rodzinie", obsadzanie stanowisk heretykami, w tym homo-heretykami nie przyniosą dobrych owoców, bo nie mogą. Złe drzewo przynieść może tylko złe owoce, o czym przypominał sam Jezus Chrystus.
Dziwię się, że ks. Jaklewicz w ogóle może zadać takie pytanie. Tylko tzw. duch soborowy, czy upiór soborowy, jak go słusznie nazywa B16, może pozwolić na takie pytanie. My przecież już widzimy te zatrute owoce:
coraz większy chaos w Kościele,
heretycy, którzy wzięli się za wykładnie nauczania Kościoła, jak choćby w przypadku AL,
zwolennicy akceptacji rozwodów i ponownych "małżeństw",
zwolennicy związków homo na najwyższych stanowiskach kościelnych,
negacja przykazań, choćby przez samego Bergoglio (tutaj można posłuchać jego niewiarygodnych słów https://www.lifesitenews.com/news/watch-pope-accuses-his-critics-of-cowardliness-for-overfocus-on-following-1),
prześladowanie chrześcijan już w samym "Kościele", czy dokładniej przez jego struktury.
Nie można mówić, że chrześcijaństwo traciło siłę przed SW2. To jest spojrzenie bardzo zaalpejskie, czyli niemiecko-francuskie, gdzie Kościół rzeczywiście był w stanie pewnego kryzysu, ale był to kryzys spowodowany zanikiem wiary i błędnymi, albo wręcz heretyckimi tendencjami. Niestety, w czasie sobory, to tym ludziom udało się przenieść swoje poglądy i podejście na cały Kościół powodując ogromny kryzys już w całym Kościele.
Już J23 otwierając sobór, zgromił jak to nazwał "proroków katastrofy", czyli osoby, które były zatroskane o czystość nauki i wiary, zamykając im w ten sposób usta i wiążąc ręce. Do tego włączył do grona ojców soborowych duchownych, którzy podlegali karom kościelnym ze względu na głoszenie błędnych nauk, czy wręcz bliskich herezji, np. H. de Lubaca. Na dodatek, obserwatorami sobory byli schizmatycy i heretycy. To było wbrew rozsądkowi, wbrew odwiecznemu nauczaniu Kościoła, zaczynając od Ewangelii i przestróg samych Apostołów.
Zgromadzeniu soborowemu tego było mało, i zaczęło od odrzucania kolejnych papieskich propozycji dokumentów. To był moment, kiedy J23 utracił kontrolę nad soborem, a do akcji weszli tzw. eksperci ze swoimi błędnymi naukami. To oni byli prawdziwymi autorami wielu dokumentów. Przewodniczenie SW2 przez P6 tylko ten kryzys pogłębiło.
Jeśli chodzi o pontyfikat JP2, to rzeczywiście próbował wcielić w życie postulaty soboru. Robił to z niesłychaną charyzmą, energię i oddaniem. Więc jeśli w ogóle sobór mógł przynieść dobre owoce, to właśnie poprzez ten pontyfikat. Niestety nie przyniósł. Niestety, też największe błędy JP2 były w ramach "ducha soborowego": politeistyczne spotkania w Asyżu, zupełnie błędny stosunek do judaizmu i islamu, nominacje ludzi, którzy nie powinni nawet być kapłanami. Dzisiaj problemem Kościoła są biskupi i kardynałowie, których w "duchu soborowym" mianował JP2: Kasper, Meridiaga, Marx, Koch, Bergoglio, ... JP2 był niczym wspaniała fasada katedry w Nurssii, która została po zburzonym w trzęsieniu ziemi budynku. On swoją osobą i osobowością przykrywał problemy. Jednak po jego śmierci Kościół okazał się niesterowalny, co zaważyło na pontyfikacie B16 i jego tragiczny w skutkach ustąpieniu.
Więc jeśli Duch Święty czegoś nas przez pontyfikat JP2 uczy, to chyba przede wszystkim tego, że SW2 nie może przynieść dobrych owoców i że trzeba zrewidować nie tylko "upiora soborowego", jak go nazywa B16, ale i same dokumenty soborowe. Na temat Franciszka i SW2 dobra dyskusja w 5ciu częściach jest tutaj: https://www.lifesitenews.com/news/francis-a-pope-for-our-times-part-5
A na temat ciągłość verus zerwanie w nauczaniu SW2 bardzo trafnie wypowiadał się o. Benedykt Huculak. Warto go posłuchać: https://www.youtube.com/watch?v=XOCEmwQqgp4
Od początku zmiany na soborze i po nim były wprowadzanie w celu przypodobania się temu światu. Różnie miało to wydźwięk, np. mówiono: żeby przyciągnąć ludzi trzeba przestać mówić np. o sądzie i o możliwości potępienia. Albo: żeby ludzie nie odeszli nie będziemy mówić o złu, jakim jest antykoncepcja, jakim są rozwody; albo: żeby ludzie się nie zestresowali nie będziemy mówić o Bożej sprawiedliwości, tylko miłosierdziu; albo: zliberalizujemy zasady dotyczące udzielania komunii świętej.
Skutek jednak był i jest zupełnie przeciwny - apostazja i to w straszliwym rozmiarze, a w dodatku wciąż się pogłębiająca.
Po pierwsze my nie działamy mocą własną, ale Bożą. Głosimy nie poglądy własne będące wynikiem jakiegoś konsensusu, ale Słowo Boże, Jego przykazania, jego sakramenty. Kiedy Kościół się tego trzyma, rośnie, jak przed SW2. Kiedy idzie na kompromis z tym światem, obumiera, jak po SW2, co widzimy dzisiaj.
A jeśli chodzi o młodych, to muszę Cię pocieszyć, oprócz licznej grupy goniących za protestantami i zamieniających wiarę na uczucia i emocje, jest grupa młodych ludzi szukających Prawdy, szukających Boga, interesujących się mszą trydencką nienaruszonym i nauczaniem Kościoła, jakie było przed SW2. To tacy ludzie mogą dać początek odnowie Kościoła. Zresztą zawsze tak było - odnowa czy życia wiary, czy wspólnotowego następowała przy powrocie do Boga, do źródeł, do pierwotnej reguły i odrzucał zgniłe kompromisy, półprawdy i liberalne rozwiązania.
Nie jest prawda że kryzys w Kościele Katolickim zaczoł się po Soborze Watykańskim II.
Co na ten temat mówi wybitny znawca tematu ks.Bernard Peyrous:
"Już w XVIII wieku można dostrzec początek kryzysu w świecie zachodnim, który
przecież jako pierwszy został schrystianizowany. Pewne pęknięcie dotkneło także
Nowy i Trzeci Świat, a polegało głównie na przekonaniu ze człowiek jest bytem
autonomicznym, zdolnym osiągnąć szczeście i spełnienie poza Bogiem.
Ten - rozumowano - jeśli w ogóle istnieje - jest władcą, który uciska ludzi,
swoich poddanych. W takiej sytuacji mistrzynią i przewodniczka ludzkości stała się
nauka. Owo przeświadczenie ewakułowało konkretne skutki: oddalenie się człowieka od
Boga, niezrozumienie a nawet strach przed Nim, czemu trudno się dziwić, biorąc pod
uwagę propagowany wówczas obraz Stwórcy. Nieodłącznym wiec atrybutem religii miał
być lęk, który zaburzał postrzeganie Bożego działania w życiu człowieka za
pośrednictwem Chrystusa i Kościoła przedłużającego Jego dzieło. Chrystusa
traktowano jako mit, Kościół zaś - jako szkodliwą strukturę. Wiarę utożsamiano
zatem z ideą, myślowym tworem"
Finet Deux
e-mail: Finet.Deux@vp.pl