"chociaż raz w tygodniu pójdzie dźwigać dorosłe chore niechodzące dziecko na czwarte piętro na własnych rękach"
Ale do czego służyć ma ten argument? Do zgody na eutanazje chorych dorosłych, czy też eutanazje dzieci, które stały się niepełnosprawnymi po narodzeniu?

Tak. Na ogół babcie po menopauzie. Plus dziadki im towarzyszące.

@Gość - to może jest tak w miejscu, gdzie zbierałeś(aś) podpisy.

Przy okazji zakładam, że nie chcesz swojej mamie, tacie, czy babci, dziadkowi zabierać praw obywatelskich.

Tomaszu, napiszę krótko-tak, uważam, że proponowana przeze mnie modyfikacja wyjątku eugenicznego ma w obecnej rzeczywistości największe szanse powodzenia, dlaczego - pisałam już wielokrotnie. Zauważ proszę, że inicjatorki akcji odeszły od pierwotnego całkowitego zakazu i skupiły się na jednej przesłance - zakładam, że ich pogląd na sprawę nie zmienił się, jednak mają najwidoczniej bardziej realne spojrzenie na sytuację i możliwości, niż Ty.
Pisząc o skróceniu cierpienia powołałam się na wypowiedzi kobiet dotkniętych tym dramatem, trudno mi polemizować z czyimiś odczuciami, uprzedzając jednak Twoje ewentualne dalsze wywody - znam i rozumiem sens opieki paliatywnej, miałam również zaszczyt towarzyszenia najbliższej osobie w odchodzeniu. Znam jednak i sytuację, w której starszy człowiek zmiażdżony cierpieniem (mimo wsparcia bliskich i zapewnionej opieki medycznej w domu) rzucił się z okna. Dlatego uważam, że temat ten nie jest czarno-biały.
W kwestii rodzin z niepełnosprawnymi dziećmi mówienie o ich trudnej sytuacji jest wtórne do braku akceptacji ze strony naszego, niestety niezbyt tolerancyjnego społeczeństwa. Podam dwa przykłady z brzegu: dziewczyna z ZD podróżuje samodzielnie autobusem, w pewnym momencie wstaje rozgląda się niepewnie i przyciska przycisk "na żądanie", po czym okazuje się, że jednak pomyliła przystanki - zwykła rzecz, może zdarzyć się każdemu. Kierowca jednak wypada z szoferki i krzyczy, że jak nie wie, gdzie chce jechać, to nie powinna jeździć sama, a najlepiej skoro jest nienormalna, to niech siedzi w domu (sic!!!!). Inny autobus, sytuacja podobna. Ustępuję miejsca miłej starszej pani. Za chwile obok niej zwalnia się drugie miejsce, które zajmuje matka z dzieckiem z ZD. Babcia już się nie uśmiecha, przeciwnie, obrzuca matkę oburzonym spojrzeniem, odsuwa się maksymalnie i odwraca plecami z komentarzem "jeszcze nas czymś pozaraża" (sic!!!!!!!). Osoby z ZD są z małymi wyjątkami praktycznie niewidoczne, bo ich rodziny chcą je chronić - dlatego jestem za pozytywną kampanią na rzecz akceptacji tych chorych.
W temacie odpowiedzialności ojców - to oczywiste, że mężczyzna również ją ponosi. Ostateczną decyzję i zgodę na zabieg wyraża ciężarna i to z nią będzie rozmawiał lekarz - to tylko w kwestii ścisłości.
Na koniec - chociaż nie wiem, czemu kolejny raz pytasz o to samo - "terminacja" to wywołanie przedwczesnego porodu.

Termin medyczny "terminacja ciąży" (wywołana celowo) łatwo przełożyć na zabicie żyjącej i rozwijającej się już istoty ludzkiej. W tym tygodniu w mojej okolicy młody chłopak popełnij samobójstwo, więc jak widać ten czyn nie jest usprawiedliwieniem dla prób wprowadzenia eutanazji.

A co do tego, jak traktuje się w Polsce osoby niepełnosprawne i chore można by napisać wiele książek. Niestety również praktykują cy katolicy mają także wiele do zrobienia w dziedzinie miłości bliźniego.
Ale jest już lepiej niż było za komuny i czy powiedzmy 10-15 lat temu. Widać, że zachowania z komuny powoli zanikają.
Ale oczywiście stosunek do niepełnosprawnych również nie jest argumentem za aborcją eugeniczną.

"Ostateczną decyzję i zgodę na zabieg wyraża ciężarna" - jak już to bardziej tutaj pasuje termin używany w latach 80 XXw - czyli nie zabieg, ale skrobanka.
A rolą ojca chorego dziecka jest zrobić wszystko, aby do skrobanki nie doszło.

"Nie mówimy o takim przypadku lecz takich jak "dziecko Chazana" - czyli dokładnie jakich? Możesz nam przypomnieć wszystkie szczegóły tej sprawy a także podać ile dzieci z takich przypadków zostało abortowanych w tych ponad 1000 legalnych aborcji w 2016 roku?