10 lat od kanonizacji Jana Pawła II. Zaproszenie do Rzymu
Kijów: Polak, który planował zamach na Zełenskiego, złapany we wspólnej akcji polsko-ukraińskiej
Tusk: Sytuacja na froncie jest krytyczna; najbliższe tygodnie mogą rozstrzygnąć o losach wojny
Szef polskiego rządu wziął udział w dwudniowym, nieformalnym szczycie Rady Europejskiej.
Papież na Forum Chrześcijańskie w Ghanie: potrzeba wspólnego świadectwa
Istnieje nieodłączna więź między ekumenizmem a misją chrześcijańską.
Kard. Ryś: Stanisława Leszczyńska to wzór obrony życia
Zakończył się diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego sługi Bożej.
Nie wiem, co to za "historycy", ale najwyraźniej ta pani o historii Kościoła ma niewielkie pojęcie. Do SWII sobory były odpowiedzią Kościoła na pojawiające się błędy i herezji, np. Ariańską. A więc herezja i wynikający z niej chaos były przyczyną, a nie skutkiem soborów, aż do SWII. SWII był rewolucją w Kościele, zresztą modernistyczną. Wspomniany de Luback porównał go z rewolucją Francuską, a Suenez z rewolucją bolszewicką - obaj niestety zostali minowani kardynałami przez JP2.
> Jakie są różnice między tymi dwoma obozami?
Trzeba było raczej zapytać, jakie są podobieństwa między OBOMA obozami. A są ogromne, bo tak naprawdę są to dwa skrzydła tego samego modernizmu, który we wspaniałej encyklice Pascendi Dominici Gregis potępił Pius Xty, święty papież, jeden z największych w historii Kościoła. Ta encyklika zatrzymała postęp herezji modernistycznej na 50 lat. Po drugie, to co łączy oba obozy, to fakt, że ich członkowie podlegali karom lub zakazom kościelnym ze względu na głoszenie błędnych modernistycznych poglądów. To trochę, jakby się zastanawiać, czy Trocki czy Stalin miał rację - że użyję określenia kard. Sueneza wspomnianego powyżej.
> W życiu Kościoła praktyczne konsekwencje idei głoszonych przez „Concilium” są ogromne.
Nie tylko "Concilium", ale i "Communio" z jego antropocentryzmem i pelagianizmem, w miejsce chrześcijańskiego teocentryzmu i teologii łaski, z jego judeo-protestanckim personalizmem, z modernistycznym imanentyzmem, który był widoczny szczególnie w podejściu do innych religii (vide straszliwe spotkanie międzyreligijne w Asyżu), z rozmyciem pojęcia Kościoła, itd. Można powiedzieć tak: po SWII raz rządziło Kościołem skrzydło lewe: JXXIII, PVI, FI, a raz prawe JPII, BXVI, ale nie ortodoksyjni papieże.
A więc rozwiązaniem jest powrót do katolickiej ortodoksji, a nie powrót do władzy prawego skrzydła rewolucjonistów - że znosu użyję określenia dwu kardynałów z przeciwnych(!) obozów. Żaden następny JPII ani BXVI Kościoła nie uratuje.
Ale żarty na bok.
Warto przeczytać oficjalne dokumenty SWII, żeby zobaczyć, że nie był on wcale tak dramatycznie rewolucyjny ani pro-modernistyczny jak się go próbuje malować. Przy tym nie należy zapominać, że Kościół to w dalszym ciągu ten sam Kościół co na początku i w dalszym ciągu Kościół będący Mistycznym Ciałem Chrystusa i należący do Boga. To w dalszym ciągu ten Kościół, którego bramy piekielne nie przemogą, choć będą próbować – tego można być pewnym. To w dalszym ciągu Kościół poza którym nie ma zbawienia i którego „regentem” na ziemi jest następca Świętego Piotra. Mówię to nie dlatego, że „wszytko jest super” i „nie ma się co przejmować”, ale dlatego, żeby było jasne gdzie jest Prawda i czego należy się trzymać niezależnie od burz, które „miotają łodzią”. To ważne, żeby nie dać się skusić do przesiadki do szalupy ratunkowej, albo i tratwy, którą proponują frakcje „bardziej-katolickie” ;}.
Piszesz, że Kościół jest ten sam. Zgoda, ale doktryna dotycząca choćby samego Kościoła, czy innych religii, została na SW2 podważona. Dzisiaj, w oparciu o dokumenty soborowe, mówi się o jakiejś gradacji przynależności do Kościoła, która obejmuje inne religie typu prawosławie i protestantyzm, który odrzuca znaczenie zbawczej męki Jezusa Chrystusa, a nawet judaizm, który przecież odrzuca Bóstwo Jezusa Chrystusa, oraz islam. Można by podać bardzo wiele innych przykładów zmiany doktryny, które nastąpiły w oparciu o dokumenty soborowe i tzw. "ducha soboru", który się z dokumentów i nurtów soborowych wyłania.
Po trzecie, to że w KK mamy ciągłość apostolską, nie znaczy, że mamy zachowane Słowo Boże, wiarę, która jest konieczna do zbawienia. Jeden z ojców Kościoła pisał, że w koncu czasów, choć Kościół strukturalnie pozostanie niezmieniony, to wierzyć będzie tylko doprawdy garstka.
Mamy więc wszelkie powodu do odrzucenia modernizmu i obaw o przyszłość Kościoła.
Co do św. Jana Chryzostoma, to doprawdy sam pokazujesz, że nie znasz historii, przynajmniej tego męczennika. Ten wielki wczesnochrześcijanski święty, jeden z największych, nawet nie rozmawiał z heretykami, idąc zresztą za radą św. Jana Apostoła, który zakazuje pozdrawiania heretyków. Św. Paweł pisze, że biskup powinien ich upomnieć raz lub dwa, a potem wykluczyć. O tym mówił też Pan nasz Jezus Chrystus, kiedy mówił o upominaniu, albo kiedy mówił o kwasie, którego odrobina zakwasza całe ciasto.
Dzisiaj Kościół właściwie nie pełnie już posługi wykluczania, tolerując wilki w owczarni, wilki w owczej skórze. Jednak wykluczanie, chociaż tak zbawienne dla owiec, ale i dla samych heretyków, nie pasuje do ducha tego czasu, do "społeczeństwa otwartego" - otwartego na wszelkie rodzaju zło: herezje, perwersje, nieuczciwość, niewiarę, ..., ale zamkniętego na prawdę, na dobro, na moralność, na Chrystusa.
A co do błędów teologicznych w dokumentach SW2, to wylano na ten temat morze farby drukarskiej. Zapoznaj się z tym przynajmniej.