Pięknie. Sam zadaję sobie pytanie - ile jest we mnie z nauczania Jana Pawła II? Ale obserwuję też księży. W kościele mówi się tyle o zachowaniu dziedzictwa, nauki JP II, ale generalnie księża nie podejmują trudu jaki podjął papież. W niewielu parafiach są żywe wspólnoty, żywy Kościół. Pytam jednego ze znajomych księży na początku jego kapłańskiej drogi - jak będzie pracował na swojej pierwszej parafii, praca z młodzieżą, grupy, wspólnoty, spotkania, itd? On na to, że nie, on woli tak tradycyjnie. I było było wszystko z jego strony. Byłem przerażony. Papież mimo wieku i chorób jeździł po całym świecie, spotykał się z młodymi, itd., a młodym kapłanom nie chce się za bardzo podejmować trudu. Coż znaczy tradycyjne duszpasterstwo? Kazanie w niedzielę, nabożeństwa, na które na pewno nie przyjdą młodzi. Nowa ewngelizacja to dostosowanie języka Ewangelii do odbiorców. Trzeba więc mówić i przekazywać Słowo na nowy sposób, ale to wymaga wysiłku jaki podjął JP. Tego wysiłku i naśladowania nie widać u kapłanów, a co tu dopiero mówić o wiernych świeckich.

- Tylko spokojnie!
Ziarno najpierw musi wpaść w ziemię, trzeba je podlać, następnie wykiełkuje.
- Bóg da wzrost.
Potem będzie sobie rosło, aż zakwitnie i wyda owoce. To trochę trwa.
- Wszystko ma swój czas.
My mamy tę wielką łaskę, że mogliśmy na własne oczy oglądać świętego człowieka, słuchać jego słów, oglądać czyny. Radować się i cieszyć z dzieł Bożych, które Jan Paweł II realizował.
Rozumiem, że jesteśmy niecierpliwi, pamiętajmy jednak, że to Boże dzieło.
Może trochę smutno, że w innych krajach bardziej cenią J.P.II niż u nas. Podczas zeszłorocznego urlopu we Włoszech, nawet w małych miasteczkach, nie było mszy na których byłem, aby nie był wspomniany J.P.II.
- Módlmy się i dziękujmy Bogu za Jana Pawła II!