następna nieszczęśliwa ofiara judzącej opozycji?

Samospalenie, czyli samobójstwo to bardzo odważny czyn. Tak głosi biskup Kościoła katolickiego - T. Pieronek. Wczoraj usłyszeliśmy to z jego ust, a już dzisiaj zbieramy plony tej nauki.

Człowiek odważny gdy w coś wierzy to o to walczy a nie ucieka.
Samobójstwo jest formą ucieczki, a więc przejawem strachu, słabości.
Gdy osoba nabiera przekonania, że jest w potrzasku, z którego się nie może wydostać to często decyduje się na różne drastyczne kroki.
Ja nie chcę osądzać ludzi, którzy dokonali tych dwóch ostatnich aktów samospalenia. Nie znam tych osób i myślę, że nikt tu nie wie co tak na prawdę motywowało ich do działania, bo kto z nas potrafi czytać w ludzkim sercu?
Myślę jednak, że wiele samobójstw można traktować jako zabójstwa. Zabija ten, kto odbiera nadzieję. Są ludzie, którym tą nadzieję jest łatwiej odebrać niż ogółowi. Mam tu na myśli nie tylko ludzi chorych umysłowo, ale i tych szczególnie wrażliwych albo choćby dzieci. Jeżeli taki człowiek znajdzie się pod wpływem innego, który będzie mu kreował pseudo-rzeczywistość, w której nie da się żyć, to może się to skończyć tragicznie.
Większość z nas to ludzie o stabilnej i silnej psychice, którzy nie dają się do końca przekonać do istnienia raju kreowanego w mediach sprzyjających władzy, ani do apokalipsy prezentowanej w mediach opozycyjnych.
Widać jednak wokół nas ludzi, którzy żyją w panicznym strachu, bojąc się o jutro. Niektórzy nie wytrzymują tej presji.