To nie jest nauka katolicka, ubóstwo jest ewangeliczną radą, a nie obowiązkiem, chyba, ze ktoś je ślubował. Jałmużną to właśnie żebractwo, na tym to polega, ale ktoś kto na dochody nie powinien prosić o jałmużnę, bo to nie fair. Nie słyszałem żeby jakaś siostra lub zakonnik umarł z głodu, nie wiem, może się mylę ale wydaje mi się, ze osoby zakonne jako jedne z niewielu maja zapewniony dach nad głowa, jedzenie i opiekę az do śmierci. Trudno mi wyobrazić sobie sytuacje żeby taka osoba mogła na przykład znaleźć się na ulicy. Świeccy nie maja takiego luksusu. Dlatego czuje jednsk jakiś niesmak.

Co to znaczy, że "ktoś kto na dochody nie powinien prosić o jałmużnę, bo to nie fair". Jaki jest próg tych dochodow i kto go ma wyznaczać? Jeżeli na przyklad klasztor zajmuje się wyrobem szat liturgicznych a prosi o jałmużnę na remont zerwanego dachu, to jest wg Ciebie "nie fair". Ale w tym klasztorze na 30 zakonnic wyrobem szat zajmują się 4, reszta jest schorowana, w podeszłym wieku lub gotuje, pierze. To jest niemoralne wg Ciebie? "osoby zakonne jako jedne z niewielu maja zapewniony dach nad głowa, jedzenie i opiekę az do śmierci. Trudno mi wyobrazić sobie sytuacje żeby taka osoba mogła na przykład znaleźć się na ulicy. Świeccy nie maja takiego luksusu. " Ale czego tu znowu zazdrościsz? Tego, że zakon, jak dobra rodzina, dba o swoich? A dlaczego ma nie dbać? Żebyś czuł się dobrze, że innym jest źle?

Nie rozumiem twoich wypowiedzi. Co chwila coś mi imputujesz. Pisz na temat, a nie o mnie. Niczego siostrom nie zazdroszczę, po prostu opisuję rzeczywistość. Wbrew pozorom we współczesnym świecie to zakonnicy mają najpewniejsze jutro. Co do jałmużny czułbym się oszukany, gdybym dowiedział się, że ktoś kogo wsparłem, bo prosił o jałmużnę ma normalnie dochody. Jeśli siostrom brakuje, to powinny zwrócić się do biskupa, żeby je wspomógł. Może są potrzebne jakieś zmiany systemowe w Kościele by diecezje bardziej wspomagały klasztory. Natomiast roszczeniowa postawa, wyliczanie swoich zasług przez naśladowczynie Maryi, budzi mój niesmak. Na marginesie proszę się zastanowić skąd przypisywanie komuś zazdrości i czerpania satysfakcji z czyjejś krzywdy. To dość przykre. Skąd takie myśli?

Jak widać, totalnie nie masz pojęcia jak funkcjonują zakony. Zakony są autonomiczne, to znaczy nie podlegają biskupowi miejsca i nie są też przez biskupa sponsorowane. Po drugie: znowu Cię boli, że zakon dba o byt swoich członków, to jest absurdalne, bo nie z Twojego dba. Zatem zazdrościsz garbatemu, że ma proste dzieci. Po trzecie: zarzucasz siostrom postawę roszczeniową? Udowodnij konkretnie, albo odwołaj fałszywe świadectwo.

Nic mnie nie boli. Postawa roszczeniowa uderza według mnie z powyższego artykułu, ale każdy może mieć własne zdanie. I nie pisałem, że są sponsorowane tylko, że być może jest potrzeba takich rozwiązań by diecezje wspomagały klasztory. Ale co najważniejsze, jeśli siostry chcą świadczyć określone usługi i czerpać z tego zyski powinny po prostu jak każdy obywatel w takiej sytuacji założyć działalność gospodarczą i ponosić wszystkie z tym związane obciążenia i składki i być konkurencyjne, bo przecież nikt nie będzie przepłacał. A jeśli miałoby to być w formie zatrudnienia na umowę o pracę, to prawo pracy nie pozwala tu na dyskryminację i wtedy każdy mógłby ubiegać się o taki etat, a próba wyboru siostry zamiast osoby świeckiej byłaby nielegalna i uznana za dyskryminację. No bo przecież nikt sobie chyba nie wyobraża, że będą to pieniądze przekazywane pod stołem bez nadania temu wymaganej przez państwo formy prawnej. Tak to mniej więcej wygląda.

To taki hmm feministyczny język, jak premiera czy ministra. Ale zauważmy, że w przypadku sekretarki to nie wychodzi na to samo, ponieważ sekretarz a sekretarka to dwa różne stanowiska. Na przykład sekretarz redakcji i sekretarka redakcji. Sekretarzem redakcji śmiało może być kobieta. Według zasad klasycznej polszczyzny powinno się więc powiedzieć sekretarz generalna. Tak jak redaktor naczelna, zdecydowana premier, inteligentna minister.

Dokładnie... Kto im to wymyślił? Obawiam się, że same chciały podkreślić swoją odrębność od zakonów męskich czy choćby Sekretarza Generalnego Konferencji Episkopatu Polski.

Może tu nie ma podtekstów, może to po prostu chybiona kalka z j.włoskiego - segretaria generale, co można przetłumaczyć i jako sekretarz i jako sekretarka. Jeżeli ktoś ma stale kontakt z włoskim, to potem może się włączyć takie skojarzenie, i nie widzi człowiek w tym nic niewlaściwego dopóki jakaś litościwa dusza nie skoryguje.