Nowe tezy programowe dla rozmów chrześcijan i żydów

Tezy mają uwzględniać znaczny postęp w dialogu chrześcijańsko-żydowskim, a także przemiany religijne, społeczne, kulturalne i polityczne ostatnich dziesięcioleci i zastąpią obowiązujące dotąd tzw. „tezy z Seelisbergu” z 1947 r. Szwajcaria odgrywa ważną rolę w rozwoju stosunków między chrześcijanami a żydami po Szoah. Wprawdzie już na początku XX w., zwłaszcza w krajach języka angielskiego, istniały wspólne grupy rozmów chrześcijan i żydów, to po czasach dyktatury hitlerowskiej i holokaustu trzeba było na nowo zdefiniować wzajemne relacje. W 1947 r. w Seelisbergu spotkali się przedstawiciele organizacji chrześcijańskich i żydowskich, którzy w postaci tez ogłosili „orędzie do Kościołów” podkreślające potrzebę nowego rozwoju wzajemnych stosunków. Tezy te stanowią do dziś punkt odniesienia w dialogu chrześcijańsko-żydowskim. Ich konsekwencją było też założenie ICCJ podczas kongresu na Uniwersytecie we Fryburgu w 1948 r. Spotkanie poświęcone dialogowi chrześcijańsko-żydowskiemu mogło się odbyć we Fryburgu dlatego, że Szwajcaria miała szczególną pozycję polityczną w powojennej Europie, a tamtejszy uniwersytet cieszył się międzynarodową sławą. W obradach w Seelisbergu uczestniczył m.in. ówczesny profesor dogmatyki w seminarium duchownym we Fryburgu, późniejszy kardynał Charles Journet oraz religioznawca o. Jean de Menasce. Tezy, zaproponowane przez uczestników spotkania na Uniwersytecie we Fryburgu, zostaną zaprezentowane latem 2009 r. w Berlinie. Międzynarodowa Rada Chrześcijan i Żydów (International Council of Christians and Jews – ICCJ) skupia 38 ośrodków dialogu chrześcijańsko-żydowskiego. Swoją siedzibę ma w Domu Martina Bubera w Heppenheim w Niemczech. Od lipca br. funkcję przewodniczącego Rady sprawuje żydowska teolog z Izraela, Deborah Weissman. Jej poprzednikiem był amerykański teolog katolicki, jezuita ks. prof. John Pawlikowski.