Nie wiem czy dobrze zrozumiałem ten bełkot, ale wygląda na to, że biskupi będą teraz musieli zacząć od sprawdzenia poczytalności/niepoczytalności rozwodników. Choć ja nie bardzo rozumiem jak to możliwe, że ktoś rozwodzi się w stanie niepoczytalności.

Jeszcze raz, dla tych, którzy podobni faryzeuszom, utwierdzają się we własnej doskonałości. Oceniają zwierzchników Kościoła - kierując się ignorancją, lub bigoterią.

Tekst synodu: " Osoby ochrzczone, które się rozwiodły i ponowie zawarły związek cywilny powinny być bardziej włączane we wspólnoty chrześcijańskie na różne możliwe sposoby, unikając wszelkich okazji do zgorszenia. Kluczem duszpasterskiego towarzyszeniu im jest logika integracji, aby nie tylko wiedzieli, że należą do Ciała Chrystusa, którym jest Kościół, ale mogli mieć tego radosne i owocne doświadczenie. Są ochrzczeni, są braćmi i siostrami, Duch Święty rozlewa w nich dary i charyzmaty, dla dobra wszystkich. Ich udział może być wyrażony w różnych posługach kościelnych: trzeba zatem rozpoznać, które z różnych form wykluczenia obecnie praktykowanych w obrębie liturgii, duszpasterstwa, edukacji oraz w dziedzinie instytucjonalnej można przezwyciężyć. Nie powinni oni nie tylko czuć się ekskomunikowanymi, ale mogą żyć i rozwijać się jako żywe członki Kościoła, odczuwając, że jest on matką, która ich zawsze przyjmuje, troszczy się o nich z miłością i wspiera ich w pielgrzymce życia i Ewangelii. Ta integracja jest też potrzebna ze względu na troskę i chrześcijańskie wychowanie ich dzieci, które muszą być uznane za najważniejsze. Dla wspólnoty chrześcijańskiej, troska o te osoby nie jest osłabieniem swej wiary i świadectwa o nierozerwalności małżeństwa: przeciwnie w tej trosce Kościół wyraża właśnie swoją miłość."

Z adhortacji "Familiaris consortio" (Jana Pawła II): "Razem z Synodem wzywam gorąco pasterzy i całą wspólnotę wiernych do okazania pomocy rozwiedzionym, do podejmowania z troskliwą miłością starań o to, by nie czuli się oni odłączeni od Kościoła, skoro mogą, owszem, jako ochrzczeni, powinni uczestniczyć w jego życiu. Niech będą zachęcani do słuchania Słowa Bożego, do uczęszczania na Mszę świętą, do wytrwania w modlitwie, do pomnażania dzieł miłości oraz inicjatyw wspólnoty na rzecz sprawiedliwości, do wychowywania dzieci w wierze chrześcijańskiej, do pielęgnowania ducha i czynów pokutnych, ażeby w ten sposób z dnia na dzień wypraszali sobie u Boga łaskę. Niech Kościół modli się za nich, niech im dodaje odwagi, niech okaże się miłosierną matką, podtrzymując ich w wierze i nadziei."

Po pierwszym, dość szybkim i pobieżnym przeczytaniu, wysuwają mi się dwie sprawy tj. że nie ma stopniowalności prawa czyli warunki przystąpienia do Komunii św. są bez zmian i to, że duchowni są zobowiązani do pochylenia nad ludzką słabością z miłością i w prawdzie. Mają rozeznawać sytuację danej osoby co wymaga większej empatii, poświęcenia czasu i towarzyszenia duszpasterskiego połączonego z kształtowaniem prawidłowego sumienia tego człowieka. Oznacza to dla biskupów i prezbiterów konieczność większego wyjścia do ludzi świeckich i cierpliwego tłumaczenia 'jak żyć', żeby przyjąć dar zbawienia. Szczególnie trudne będzie to zapewne dla niemieckiego duchowieństwa, bo tam wiara i pieniądze niebezpiecznie się wymieszały.

W świeckim radiu usłyszałam wczoraj, że biskupi przegłosowali Komunię św. dla rozwodników, zdziwią się pewnie ci dziennikarze jak papież podsumuje prace Synodu i rozwieje wszelkie wątpliwości co do pozostawienia doktryny bez zmian.