Prezydent Włoch przyjedzie do Polski

Napolitano przyjedzie do Polski na zaproszenie Bronisława Komorowskiego. Głównym tematem rozmów prezydentów będą polsko-włoskie relacje dwustronne oraz kwestie europejskie.

Pierwszym punktem wizyty Napolitano w Gdańsku będzie złożenie - wczesnym popołudniem w niedzielę - wieńca pod pomnikiem Poległych Stoczniowców 1970.

Tuż przed godz.14 polska para prezydencka powita prezydenta Włoch z małżonką u wrót Dworu Artusa przy Długim Targu.

O godz. 18 obie pary prezydenckie obejrzą na Stadionie Arena Gdańsk mecz rozgrywek grupowych Euro 2012 Hiszpania-Włochy.

Warszawska część wizyty rozpocznie się w poniedziałek od oficjalnego powitania włoskiej pary prezydenckiej na dziedzińcu Belwederu o godz. 10. Chwilę później odbędzie się spotkanie par prezydenckich, a następnie rozmowy plenarne. Na godz. 11.40 zaplanowano spotkanie prezydentów Polski i Włoch z mediami.

W południe Napolitano złoży kwiaty na Grobie Nieznanego Żołnierza.

Po południu prezydent Włoch spotka się w Kancelarii Premiera z szefem polskiego rządu Donaldem Tuskiem. Następnie złoży kwiaty pod warszawskim pomnikiem Francesco Nullo.

Wieczorem na Zamku Królewskim polska para prezydencka wyda obiad oficjalny na cześć swoich gości.

We wtorek rano prezydenci Polski i Włoch zainaugurują polsko-włoskie forum gospodarcze w Hotelu Hyatt. W uroczystości będzie też uczestniczył wicepremier Waldemar Pawlak. Następnie Napolitano spotka się w Sejmie z marszałkiem Sejmu Ewą Kopacz, a potem z marszałkiem Senatu Bogdanem Borusewiczem.

Małżonki prezydentów mają w planach w poniedziałek przedpołudniowy spacer w ogrodach Belwederu, a następnie wizytę w Muzeum Powstania Warszawskiego.

Pod koniec maja w Rzymie odbył się polsko-włoski szczyt międzyrządowy z udziałem premierów: Donalda Tuska i Mario Montiego. Po spotkaniu polski premier zapowiedział zacieśnianie polsko-włoskiej współpracy zbrojeniowej i militarnej. Wcześniej szef polskiego rządu mówił o doskonałej współpracy polsko-włoskiej; podkreślał, że zbieżności stanowisk w kluczowych kwestiach dotyczących Europy i kryzysu może stanowić istotne uzupełnienie francusko-niemieckiej osi, jaka wytworzyła się w UE.