Papież wysłuchał Oratorium Augustinus

Papież określił Oratorium mianem wyjątkowego dzieła. Przypomniał, że nazywane jest ono „przejrzystą mozaiką”, z której dzięki wielu głosom, różnorodnej muzyce i melodiom wyłania się muzyczny portret św. Augustyna. Wskazał, że oratorium to „siedem muzycznych obrazów”, które pokazują, że by naprawdę odkryć tego Świętego nie możemy skupiać się tylko na jakimś jednym aspekcie, ale powinniśmy przyjrzeć się zarówno jego myśli, dziełom jak i życiu. Papież nawiązał też do faktu, że sam bohater nie pojawia się w oratorium, ale opowiadają o nim inni. „Właśnie przez tę nieobecność Augustyn staje się bardziej obecny i ponadczasowy” – wskazał Benedykt XVI na zakończenie tego wyjątkowego koncertu w Castel Gandolfo. Papież przypomniał też pochodzące z „Wyznań” słowa wieńczące Oratorium: „Magnus es, Domine, et laudibils valde: magna virtus tua et sapientiae tuae non est numerus. … Quaerentes enim inveniunt eum et invenientes laudabunt eum”.

Wilfried Hiller, autor oratorium o św. Augustynie, określa swoje dzieło mianem mozaiki dźwięków stawiającej go w centrum nie jako Ojca Kościoła, ale jako zwykłego człowieka. Utwór opowiada nie tyle o spektakularnym nawróceniu Augustyna, co o jego stopniowej rezygnacji z wszelkich ziemskich pokus i coraz głębszym życiu wewnętrznym, co sprawia w konsekwencji, że najpierw odkrywa on siebie samego, a następnie Boga. Św. Augustyn nie pojawia się w oratorium, opowiadają o nim m.in. jego matka, kochanka i syn.