Nowa stara propaganda

– KRRiT uzasadniała, że to w nagrodę za „polskość kapitału”... Przegrali wówczas nie tylko ojcowie franciszkanie z Niepokalanowa (którzy zadeklarowali zaciągnięcie kredytu bankowego pod zastaw kompleksu klasztornego), ale – ku ogromnemu niezadowoleniu Lecha Wałęsy – przegrał także Nicola Grauso, właściciel Polonii 1 i „Życia Warszawy”...

– Wtedy toczyła się dość zacięta walka o różnego rodzaju wpływy, a media, zwłaszcza telewizja, były jej najważniejszym instrumentem. Być może pieniądze Solorza były „polskie”, ale w jaki sposób zarobione? Dlaczego wtedy, gdy trwał proces koncesyjny, odpowiednie organy państwa nie przedstawiły społeczeństwu żadnych bliższych informacji, a Solorz nie wyjaśnił wtedy tych spraw? Polsat na pewien czas stał się potentatem na rynku telewizyjnym.

– Wkrótce jednak pojawiła się konkurencja w postaci TVN.

– I zagarnęła sporo z rynku reklamowego. Gdy przydzielano koncesję, oczywiście, starym zwyczajem, opinia publiczna nie była informowana ani o zamiarach programowych, ani o ludziach tworzących tę telewizję. Mariusz Walter był przedstawiany jako profesjonalny twórca telewizji i prawdziwy specjalista na rynku telewizyjnym. Milczeniem pominięto np. to, że był osobą zasłużoną dla komunistycznego resortu spraw wewnętrznych, bo w 1979 r. otrzymał nagrodę MSW. Współtworzącej TVN spółce ITI zarzucono później – w tzw. Raporcie Macierewicza – że powstała w wyniku działań komunistycznych służb wojskowych. ITI podważa to stwierdzenie i przez lata procesuje się z Antonim Macierewiczem. Jednak szkoda, że wciąż tak mało wiemy o początkach tego koncernu. Wiemy za to, że zatrudnił on wielu dziennikarzy o rodowodach komunistycznych i m.in.

dzięki temu telewizja ta wyspecjalizowała się wkrótce w walce z wrogiem lewicowo-liberalnego salonu, czyli z tzw. ciemnogrodem, reprezentowanym przez środowiska zbliżone do Kościoła – Telewizję Trwam, Radio Maryja i PiS.

– Dziś wszystkie media głównego nurtu mówią jednym głosem – głosem nienawiści wobec tych właśnie środowisk. Ile jest w tym dziennikarskiego „owczego pędu”, a ile przemyślnej inspiracji tzw. dysponentów?

– Tu warto przypomnieć działalność tzw. grupy płk. Lesiaka z lat 90. (od rządu Suchockiej do rządu Cimoszewicza), która zajmowała się środowiskami prawicowymi, dezintegrowała je i siała dezinformację w mediach. Formułowała opinie, które były zamieszczane i powielane w prasie oraz w mediach elektronicznych. Ówczesny UOP (mocno skażony komunistycznymi kadrami) znacząco wpływał na dziennikarzy poprzez ulokowaną w mediach agenturę. Metodycznie wprowadzano do obiegu publicznego tezy dezawuujące ówczesną opozycję prawicową.

– Tzw. dziennikarska agentura to nie political fiction?

– Dziennikarska agentura w minionym dwudziestoleciu – trzeba podkreślić, że wciąż o proweniencji i związkach mocno postkomunistycznych – miała się dobrze i wciąż ma się dobrze. Ostatnio mówi się nawet, że zespół Lesiaka nadal funkcjonuje...

– Na jakiej podstawie można tak mówić?

– Choćby na przykładzie artykułów negujących działalność podziemną Jarosława Kaczyńskiego. Podobne tezy były formułowane właśnie w latach 90. przez grupę Lesiaka. Zwłaszcza że i wtedy, i teraz podobny jest skład służb specjalnych... A więc można podejrzewać, że tamta grupa z lat 90. nadal funkcjonuje. Tego rodzaju działalność nie podlega kontroli parlamentarnej...

– Jak można ocenić związki mediów z wojskowymi służbami – z legendarną WSI? Co mówi na ten temat Raport z likwidacji WSI?

– Jest to w nim dość dokładnie opisane. Stwierdza się tam, że były prowadzone działania operacyjne – inwigilowano, śledzono dziennikarzy, pisarzy, publicystów wypowiadających się negatywnie o WSI, o konieczności zmian w wojsku. Wszystko to pod pozorem, że te publikacje prasowe podważają możliwości obronne RP. Pod lupą WSI znajdowali się wszyscy kontestujący zmiany po 1990 r., a właściwie brak odbudowy wojska i zaniechanie dekomunizacji. A bardzo wymowną ciekawostką jest np. to, że oficer WSI zajmujący się wcześniej sprawą Józefa Szaniawskiego za czasów rządów PO stał się – jak ujawnił „Nasz Dziennik” – ekspertem ABW od spraw terroryzmu...

– Czy jednak można dziś odpowiedzialnie mówić, że obecny kształt mediów jest emanacją komunistycznych służb specjalnych?

– Powiedziałbym raczej, że kształt i charakter większości mediów w Polsce jest wynikiem działalności środowiska dawnych służb specjalnych, ale także lewicowej części solidarnościowej opozycji, która zaakceptowała te działania. Nieszczęściem dla demokratycznej Polski jest to, że w ten sposób zablokowano rozwój normalnego, pluralistycznego i naprawdę wolnego rynku medialnego.

– Ostatecznie i beznadziejnie?

– Nie! Środowiska patriotyczne, chrześcijańskie i niepodległościowe są na tyle twórcze, że powstają nowe media, na przekór wszystkiemu. Im większą furię to budzi – jak jesienny marsz w obronie Telewizji Trwam – tym większa nadzieja na przełamanie wreszcie dyktatu lewicowego monopolu w mediach.