Synod: Propozycje dla Benedykta XVI

Zwyczajowo propozycje objęte były tajemnicą i przekazywane papieżowi do uwzględnienia w redakcji posynodalnej adhortacji apostolskiej. Benedykt XVI otrzymał łaciński oryginał propozycji. Równocześnie zdecydował, by jego włoska wersja robocza została podana do publicznej wiadomości. Tekst składa się ze wstępu, 3 części i zakończenia. W sumie obejmuje 50 propozycji.

Wstęp – propozycje 1-2

Ojcowie synodalni wymieniają tu dokumenty, które wraz z zakończeniem XI Zgromadzenia Zwyczajnego Synodu Biskupów zostaną przekazane Ojcu Świętemu. Znajdują się wśród nich między innymi: lineamenta, instrumentum laboris, wszystkie wystąpienia uczestników synodu – zarówno te wygłoszone jak i przekazane na piśmie – oraz relacje z grup roboczych. Ojcowie synodalni zwracają się do Benedykta XVI z prośbą o przygotowanie dokumentu mówiącego o tajemnicy Eucharystii w życiu i misji Kościoła. Druga propozycja jest swoistego rodzaju oceną reformy liturgicznej II Soboru Watykańskiego. Biskupi przypominają, że synod dostrzegł dobroczynny wpływ reformy liturgicznej na życie Kościoła. Podkreśliła ona piękno celebracji eucharystycznej przejawiające się w liturgii. Fakt, że pojawiają się nadużycia nie może przyćmić znaczenia reformy soborowej, której bogactwo – jak zaznaczają ojcowie synodalni – nie zostało jeszcze do końca odkryte.

Część I: „Lud Boży wychowywany do wiary w Eucharystię” –propozycje 3-17

Część pierwsza rozpoczyna się od refleksji teologicznej. Wychodząc od rytuałów żydowskich ojcowie synodalni mówią o novum tajemnicy paschalnej. Przypominają, że Eucharystia wzmacnia w nas „dynamizm paschalny” i naszą chrześcijańską tożsamość. Z Jezusem przechodzimy od śmierci do życia, z niewoli do wolności, ze smutku ku radości. Zjednoczeni ze Zmartwychwstałym Chrystusem codziennie możemy nieść nasz krzyż i wytrwale iść za Nim. Propozycje wskazują na wielki dar jakim jest Eucharystia. W niej w pełni wyraża się tajemnica miłości Boga względem człowieka i wypełnia się jego zbawczy plan. Dokument zachęca kapłanów do podejmowania wszelkich starań, aby wierni mieli możliwość uczestnictwa w Mszach świętych. Zarazem dziękuje tym księżom, którzy mimo różnych przeszkód i trudności, z wielkim oddaniem niosą Chrystusa eucharystycznego wiernym. Piąta z propozycji wskazuje na zasadniczy związek między Eucharystią, a istnieniem Kościoła. Eucharystia jest widzialnym znakiem jedności i różnorodności Kościoła, dlatego może być punktem dialogu zarówno z Prawosławiem, jak i z Kościołami powstałymi w wyniku Reformacji. Ojcowie synodalni zachęcają do organizowania adoracji eucharystycznych. Przypominają, że do tej formy modlitwy bardzo zachęcał Jan Paweł II. Podkreślają, że dobrze przeżyta adoracja eucharystyczna wzmacnia wiernych w ich wierze, miłości oraz służbie bliźnim. Pełnym nadziei znakiem ojcowie synodalni nazywają otwarcie na adorację ludzi młodych. Zachęcają biskupów do ułatwiania wiernym nawiedzania Najświętszego Sakramentu. Wskazują zarazem, że adoracja eucharystyczna może być dobrym przygotowaniem do I Komunii Św. Biskupi wskazują na związek Eucharystii z innymi sakramentami. Dostrzegają potrzebę odnowionej pedagogii nawrócenia, która przywróciłaby praktykę częstszej, indywidualnej spowiedzi. Zachęcają księży do hojnej posługi w konfesjonale. Przypominają zarazem, że zbiorowe rozgrzeszenia mogą być udzielane tylko w ściśle określonych prawem sytuacjach. Mówi o nich Motu Proprio Misericordia Dei, Jana Pawła II. Ojcowie synodalni podkreślają zarazem potrzebę odkrycia na nowo wymiaru pojednania obecnego podczas każdej Mszy św. Mówiąc o potrzebie obudzenia w wiernych poczucia grzechu podkreślają, że pożyteczne mogą tu być nabożeństwa pokutne oraz praktyczne korzystanie z odpustów. Synod zachęca do prowadzenia odnowionej katechezy na temat odpustów.