Z Maryją w rolniczym trudzie i powołaniu

Szanowni i Drodzy Rolnicy – Mieszkańcy wsi! Tak chętnie i z zapałem śpiewamy: Maryjo, Królowo Polski, jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam. Popatrzmy Maryi w oczy i zapytajmy siebie samych: czy tak jest naprawdę, czy tak jest zawsze w naszej codzienności? A może niekiedy porywa nas ślepy nurt zeświecczonej cywilizacji, który omija to, co święte, Boże, Maryjne, polskie, rodzinne, a nawet niszczy? Ona, Maryja jest zawsze z nami. Ale my potrzebujemy znaków jej bliskości, przewodnictwa. Dlatego pozwólcie na parę słów zachęty i przypomnienia. Pamiętanie o świętach maryjnych. Ukazują one udział Maryi w Chrystusowym dziele zbawienia, przypominają o tym, co dla nas najważniejsze, budzą potrzeby duchowe i ufność w opiekę naszej Matki. To świętowanie jest nam potrzebne, abyśmy nie stawali się tylko groszorobami. Przyjmowanie imienia Maryi na Chrzcie świętym, przy Bierzmowaniu, aby żyć w świadomości opieki i wzoru Tej najpiękniejszej spośród ludzi. Troska o czystość i szlachetność naszych myśli, uczuć, obyczaju, stroju, języka, którym się wypowiadamy, który świadczy o naszym wnętrzu. Szczerość serca, bez zakłamania, obłudy, instrumentalizowania tego, co nie powinno nigdy być narzędziem ciasnych interesów czy tym bardziej zła. Pisał kiedyś Cyprian Kamil Norwid w wierszu Moja piosnka: Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony Są – jak odwieczne Chrystusa wyznanie: „Bądź pochwalony!” Tęskno mi, Panie … Tęskno mi jeszcze i do rzeczy innej, Której już nie wiem, gdzie leży mieszkanie, Równie niewinnej … Do tych, co mają – tak za tak – nie za nie - Tęskno mi, Panie! Potrzebna nam jest ta tęsknota, to dążenie i wytrwały wysiłek, abyśmy jako dzieci Maryi, córki i synowie Jej Królestwa budowali świat, Ojczyznę i serca prześwietlone Jej pięknem i blaskiem.