Beatyfikacja kard. Newmana w przyszłym roku

Uroczystość odbędzie się w oratorium filipinów, które słynny konwertyta założył w 1847 r.

Datę zaproponowaną przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych ma teraz zaakceptować Konferencja Biskupów Anglii i Walii. W kalendarzu liturgicznym dzień 2 maja poświęcony jest św. Atanazemu, ojcu Kościoła z IV wieku, którego kard. Newman darzył ogromnym szacunkiem.

Benedykt XVI upoważnił 3 lipca Kongregację do opublikowania dekretu uznającego cud za wstawiennictwem angielskiego purpurata. Tę ostateczną decyzję o beatyfikacji poprzedziły pozytywne orzeczenia komisji teologów i komisji lekarskiej. Lekarze uznali 24 kwietnia, że przypadku uzdrowienia amerykańskiego diakona stałego Jacka Sullivana nie da się wyjaśnić w kategoriach medycznych.

Proces beatyfikacyjny kard. Newmana rozpoczęto w archidiecezji Birmingham w 1986. W lutym 1989 wydano dekret o ważności procesu beatyfikacyjnego, a w niespełna dwa lata później – 22 stycznia 1991 r. – Jan Paweł II podpisał kolejny dokument z tym związany – dekret o heroiczności cnót.

Przełomem był przypadek zgłoszony kilka lat temu przez przedstawicieli amerykańskiej archidiecezji w Bostonie. 69-letni Sullivan, diakon stały z Massachusetts, cierpiący na poważne schorzenia kręgosłupa, odzyskał zdrowie. Od początku twierdził, że został uleczony dzięki modlitwie w intencji beatyfikacji kard. Newmana. Mężczyzna, który przez lata nie wstawał z łóżka, znowu może normalnie chodzić. Został uzdrowiony 15 sierpnia 2001 r. w święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Amerykanin wspólnie z żoną Carol mają trójkę dorosłych dzieci.

„Doznałem głębokiego poczucia realności Bożej miłości do każdego z nas, szczególnie podczas wielkich trudności i cierpienia, jakie przeżywałem” – powiedział Sullivan w rozmowie z gazetą „The Times”. Oznajmił również, że dzięki stałej modlitwie rozwinął niezwykłą i „bardzo rzeczywistą” relację z kard. Newmanem. „Wspaniałe dary, które otrzymałem, staram się przekazywać tym, których napotykam” – dodał.

John Henry Newman urodził się 21 lutego 1801 r. w Londynie, studiował w Oxfordzie teologię anglikańską, a w 1825 r. otrzymał święcenia kapłańskie w Kościele anglikańskim. Z Kościołem katolickim zetknął się przy okazji podróży do Włoch. Po powrocie do Anglii założył w 1833 r. ruch oksfordzki – anglikański ruch odnowy, którego głównym celem było odkrywanie na nowo dziedzictwa katolickiego w liturgii, teologii i strukturze kościelnej.

W 1845 r. Newman przeszedł na katolicyzm. Po studiach w Rzymie otrzymał święcenia kapłańskie w 1847 r. W tym samym roku założył w Birmingham oratorium filipinów.

W czasach ostrych konfliktów między Kościołem a ruchami mieszczańskimi w XIX w. Newman został pomówiony o nadmierny liberalizm i musiał się usunąć z życia kościelnego. W tym czasie pisał dzieła, które z czasem weszły do klasyki teologii duchowości.

Leon XIII w pełni zrehabilitował dawnego konwertytę i 12 maja 1879 r. obdarzył go godnością kardynalską. John H. Newman zmarł 11 sierpnia 1890 r. w Birmingham.