Daj nam swoją miłość, byśmy byli zdolni kochać

„Całą naszą nadzieję pokładamy w Twoim wielkim miłosierdziu. Daj nam, co nakazujesz, i nakaż, czego chcesz”. Te słowa, zaczerpnięte z „Wyznań” św. Augustyna, to hasło kapituły generalnej augustianów rekolektów. Nawiązał do niego Papież, spotykając się dzisiaj z jej uczestnikami. Zaznaczył, że prowadzą one do tego, by być „ludźmi nadziei, czyli mającymi horyzonty, umiejącymi pokładać całą ufność w Bożym miłosierdziu, świadomymi, że samymi tylko własnymi siłami nie są zdolni stawić czoła wyzwaniom, jakie stawia im Pan”. Słowa św. Augustyna „Daj nam, co nakazujesz” są prośbą o nowe przykazanie, które dał nam Jezus: „Abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem” (J 13, 34).

„To jest to, o co prosimy, by nam dał: swoją miłość, byśmy byli zdolni kochać. Bóg daje nam tę miłość na wiele sposobów; Bóg zawsze daje nam tę miłość i staje się obecny w naszym życiu. Popatrzmy w przeszłość i złóżmy dzięki za tak liczne otrzymane dary. A tego przeglądu historycznego mamy dokonywać z Bożej perspektywy, bo to Pan daje nam klucz do jego interpretacji – mówił Papież. - Nie chodzi o to, by ot tak sobie opisywać historię, ale by odkrywać obecność Pana w każdym wydarzeniu, w każdym kroku naszego życia. Przeszłość pomaga powrócić na nowo do charyzmatu i zasmakować w nim na świeżo i w całej pełni. Daje nam także możliwość, by zwrócić uwagę na trudności, jakie powstały, i na to, jak zostały przezwyciężone, aby móc stawić czoło aktualnym wyzwaniom, patrząc w przyszłość”.

Franciszek wskazał, że w naszych czasach mamy przyczyniać się do budowania jedności.

„Jesteśmy wezwani, by tworzyć przez naszą obecność pośród świata społeczeństwo zdolne uznać godność każdej osoby i dzielić się darem, jakim każdy jest dla innych. Naszym świadectwem wspólnoty żywej i otwartej na to, co nam nakazuje Pan przez tchnienie swego Ducha, będziemy mogli odpowiadać na potrzeby każdego człowieka z tą samą miłością, jaką Bóg nas ukochał – mówił Papież. - Wielu ludzi ma nadzieję, że wyjdziemy im na spotkanie i spojrzymy na nich z tą samą czułością, jakiej doświadczyliśmy i jaką otrzymaliśmy od Boga. To jest siła, jaką mamy; to nie ta, która pochodzi z naszych idei i projektów, tylko moc Jego miłosierdzia, która przemienia i daje życie. Drodzy bracia, zachęcam was do podtrzymywania z odnowionym duchem pragnienia św. Augustyna, byście żyli jako bracia «jednym sercem i jedną duszą» (Reguła 1, 2), co stanowi odbicie ideału pierwszych chrześcijan. Niech będzie to żywe proroctwo jedności w tym naszym świecie, aby nie było podziałów, konfliktów czy wykluczania, ale aby panowała zgoda i wdrażany był dialog”.