Czyżowice: Ksiądz-historyk patronem gimnazjum

Abp Zimoń podkreślił, że temat praw człowieka jest aktualny również dzisiaj. Dlatego trzeba pamiętać, że fundamentalnym prawem człowieka jest prawo do życia. „To prawo zostało odebrane Jezusowi” - powiedział w kazaniu. „Oddał Zycie, abyśmy mieli życie, dlatego musimy je szanować”. Nawiązując do niedawnego zabójstwa policjanta przez nastolatków metropolita katowicki zwrócił uwagę, że również młodzież czasami odbiera innym prawo do życia. Jako przykład drastycznego braku poszanowania podstawowego prawa człowieka wskazał opublikowaną ostatnio informację, że aborcja jest główną przyczyna śmierci w Europie. „Życie daje Bóg!” - zaakcentował kaznodzieja, dodając, że zbliżająca się Wielkanoc jest wielkim świętem życia.

Nadanie gimnazjum w Czyżowicach imienia ks. dr. Gustawa Klapucha połączone było z poświęceniem sztandaru i nowego budynku placówki.

Ks. Gustaw Piotr Klapuch pochodził z Czyżowic. Urodził się w 1929 r. Był uczniem szkoły podstawowej w Czyżowicach. tudiował na wydziale teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był katechetą w Jedłowniku i Turzy oraz pracownikiem zakładów ceramicznych w Wodzisławiu. Doktorat z teologii uzyskał w roku 1954. W tym samym roku otrzymał święcenia kapłańskie. Był wikarym w Szopienicach-Dąbrówce Małej, w Katowicach-Piotrowicach; katechetą w Liceum Muzycznym, Liceum Pedagogicznym, Szkole Medycznej w Katowicach; wykładowcą historii Kościelnej w Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie i w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie.

W okresie Soboru Watykańskiego II prowadził spotkania dialogowe dla inteligencji i studentów na terenie diecezji katowickiej, a w okresie posoborowym także w większych miastach Polski (m.in. w Warszawie, Poznaniu, Łodzi). Był jednym z inicjatorów ruchu oazowego w Polsce i animatorem pierwszych polskich kościelnych grup nieformalnych, skupionych później w Ruchu Wspólnej Drogi. W latach sześćdziesiątych wysunął tezę, że prawa człowieka, zawarte w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka są integralną częścią moralności chrześcijańskiej, wyrazem naturalnego prawa moralnego i obowiązują także w Kościele.  W roku 1970 zwolniony za działalność na rzecz praw człowieka z pracy wykładowej, został rektorem Stacji Duszpasterskiej w Tarnowskich Górach. W kierowanej przez siebie placówce duszpasterskiej był  twórcą jednej z pierwszych wybieralnych rad kościelnych. Od czasu przekształcenia placówki w parafię św. Józefa Robotnika w roku 1981 był proboszczem tej parafii. W czasie stanu wojennego był organizatorem głównego w północnej części Górnego Śląska ośrodka pomocy dla represjonowanych politycznie i Mszy za Ojczyznę w ziemi tarnogórskiej, za co otrzymał we wrześniu 2000 roku złoty medal zarządu regionu śląsko-dąbrowskiego "Solidarności".

W roku 1982 utworzył w Tarnowskich Górach duszpasterstwo ludzi pracy. W latach osiemdziesiątych w okresie kryzysu ekonomicznego był inicjatorem szeroko zakrojonej akcji pomocy dla ludności i twórcą największej na Górnym Śląsku przy parafialnej apteki. Po upadku systemu komunistycznego w okresie organizowania kościelnej pracy charytatywnej "Caritas" oraz nauczania religii w szkołach był w rejonie tarnogórskim  dyrektorem "Caritas" oraz wizytatorem nauki religii. Z funkcji tych zrezygnował po przekroczeniu 65 roku życia. W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych organizował wiele pielgrzymek zagranicznych.

Po przejsciu na emeryturę w 2002 roku zamieszkał w rodzinnych Czyżowicach. W 2001 roku otrzymał tytuł "Honorowego Obywatela Tarnowskich Gór". Zmarł 12 sierpnia 2006r w Czyżowicach. 

Jest autorem m.in. publikacji: "Wpływ Polski na chrystianizację Skandynawii", "Wpływ Polski na chrystianizację Węgier", "Centrum a Polska mniejszość narodowa na terenie Niemiec w okresie Kulturkampfu", "Sobór Watykański II", "Z górnośląskiej niwy" oraz cyklu artykułów m.in. o miejscach pielgrzymkowych, soborach powszechnych w dziejach Kościoła, pielgrzymkach papieży, pielgrzymkowych spotkaniach Jana Pawła II z ludnością Górnego Śląska.