Najbardziej znane rośliny lecznicze

Dziurawiec zwyczajny – po raz pierwszy wspomina o nim rzymski przyrodnik Pliniusz (I wiek). W medycynie ludowej Europy, Azji i Ameryki Południowej stosowany był jako lek uniwersalny, leczący niemal wszystkie choroby. Obecnie w medycynie stosowany jest m.in. jako lek rozkurczający w chorobach wątroby i dróg żółciowych, w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, w zaburzeniach czynności przewodu pokarmowego. Ponadto w depresjach, migrenie i wyczerpaniu nerwowym. W naszym kraju występuje stosunkowo często w miejscach silnie nasłonecznionych, na miedzach, wzgórzach i nieużytkach.

Mięta pieprzowa – jest jedną z najdawniej znanych roślin olejkowych, a jej właściwości lecznicze znane były od najdawniejszych czasów. Egipski papirus, pochodzący z około 1550 r. przed Chr., zawierający spis używanych wówczas leków, wymienił również miętę. Obecnie liść mięty pieprzowej stosowany jest w zaburzeniach przewodu pokarmowego, schorzeniach wątroby, zaburzeniach układu krążenia, a także w chorobach nerek.

Podbiał pospolity – należy do najstarszych środków przeciwkaszlowych. Znano go w starożytnej Grecji. Również w średniowieczu uznawano jego właściwości lecznicze w schorzeniach dróg oddechowych. Stosowała go m.in. św. Hildegarda z Bingen. Obecnie w medycynie podbiał używany jest głównie jako środek przeciwzapalny w schorzeniach górnych dróg oddechowych. Gatunek ten występuje dosyć często w miejscach wilgotnych na glebach gliniastych.

Pokrzywa zwyczajna – znana od najdawniejszych czasów. Grecki lekarz Hipokrates wskazywał na różnorakie właściwości lecznicze pokrzywy, a przede wszystkim na jej działanie przeciwkrwotoczne. Pokrzywą leczy się też anemię, gdyż powoduje podwyższenie ilości hemoglobiny. Posiada również właściwości obniżania poziomu cukru we krwi i dlatego zalecana jest jako środek pomocniczy w leczeniu cukrzycy. Gatunek ten występuje bardzo pospolicie w miejscach wilgotnych.