Zmarł ks. prof. Edward Iwo Zieliński OFMConv, znawca filozofii średniowiecznej, postać znacząco kształtująca środowisko intelektualne Wydziału Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
„Wybitny Znawca filozofii średniowiecznej, niezmordowany Nauczyciel i Wychowawca akademicki, prawdziwy Mistrz, wiernie oddany Uniwersytetowi. Człowiek pełen powagi, wrażliwy i mądry, prawy i rzetelny, wymagający i życzliwy, gorliwy i pokorny Syn św. Franciszka” – takimi słowami pożegnał swego wykładowcę KUL.
Ks. prof. Edward Iwo Zieliński urodził się 6 września 1939 r. w Kamionce, w 1955 r. wstąpił do zakonu franciszkanów konwentualnych prowincji warszawskiej Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. W 1964 roku rozpoczął studia w KUL, gdzie w 1976 uzyskał stopień doktora, a w 1988 doktora habilitowanego. W 2004 roku otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.
Był kierownikiem Katedry Historii Filozofii Starożytnej i Średniowiecznej w latach 1998-2009, od 2009 roku kierownikiem Katedry Wiedzy o Kulturze Średniowiecznej, kierownikiem Sekcji Filozofii Teoretycznej Wydziału Filozofii w latach 1990-93, a także wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym OO. Franciszkanów w Łodzi-Łagiewnikach w latach 1978-2001 i kustoszem kapitulnym Prowincji św. Maksymiliana OFMConv (1989-1996).
Ks. prof. Zieliński był wybitnym znawcą myśli bł. Jana Dunsa Szkota, na którego temat opublikował znaczące prace. Był także członkiem czynnym Towarzystwa Naukowego KUL, Polskiego Towarzystwa Tomasza z Akwinu oraz Societas Internationalis Scotistica.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się 24 lipca. Msza św. w kościele OO. Franciszkanów w Gnieźnie rozpocznie się o godz. 12.00, po czym kondukt żałobny wyruszy na cmentarz św. Krzyża.
Jej zdaniem konieczne jest wzmocnienie dialogu ze Stanami Zjednoczonymi na równych prawach.
Tym razem najpewniej był to dron przemytników. Kontrabandy nie znaleziono.
"Operacja policyjna trwa. Nadal apelujemy do ludzi, aby unikali tego obszaru".
W latach 2015-2024 zlikwidowano ponad 800 nieekologicznych źródeł ogrzewania.
Papież zachęca, aby przeżywać Boże Narodzenie jako czas umiaru i konkretnej miłości bliźniego.
W tekstach liurgii mowa o radości z zapowiadanego przyjścia Chrystusa.
Upamiętnia wydarzenia z II w. p.n.e. - zwycięstwo Machabeuszy nad armią Antiocha IV.