Benedykt XVI: Nie zatrzymywać radości

A to jest droga nie tylko po to, abyśmy się sami przemieniali, ale aby przemieniać świat, aby nadać miastu ziemskiemu nowe oblicze, które sprzyja rozwojowi człowieka i społeczeństwa, zgodnie z logiką solidarności, dobroci, w głębokim poszanowaniu godności właściwej każdemu. Apostoł przypomina nam, jakie cnoty winny towarzyszyć życiu chrześcijańskiemu; na szczycie znajduje się miłość, z którą wszystkie pozostałe są powiązane jak ze źródłem i pierwowzorem. To ona zawiera w sobie i streszcza „rzeczy nieba”: miłość, która wraz z wiarą i nadzieją stanowi wielką regułę życia chrześcijańskiego i która określa jego głęboką istotę.

Wielkanoc przynosi więc nowość głębokiego i całkowitego przejścia od życia poddanego niewoli grzechu do życia w wolności, ożywianego przez miłość - siłę, która obala wszelkie przeszkody i buduje nową zgodę we własnym sercu oraz w stosunkach z innymi ludźmi i rzeczami. Każdy chrześcijanin, jak również każda wspólnota, jeśli żyje doświadczeniem tego przejścia płynącego ze zmartwychwstania, musi być nowym zaczynem w świecie, oddając się bez zastrzeżeń najbardziej palącym i najsłuszniejszym sprawom, jak to pokazują świadectwa świętych we wszystkich czasach i w każdym miejscu. Tak wiele jest również oczekiwań naszych czasów: my, chrześcijanie, wierząc mocno, że zmartwychwstanie Chrystusa odnowiło człowieka, nie odrywając go od świata, w którym buduje swą historię, winniśmy być jaśniejącymi świadkami tego nowego życia, które przyniosła Wielkanoc. Wielkanoc jest zatem darem, który mamy przyjmować coraz głębiej w wierze, aby móc działać w każdej sytuacji, z łaską Chrystusa zgodnie z logiką Boga, logiką miłości. Światło zmartwychwstania Chrystusa winno przenikać ten nowy świat, winno docierać jako orędzie prawdy i życia do wszystkich ludzi za pośrednictwem naszego codziennego świadectwa.

Drodzy przyjaciele – tak, Chrystus prawdziwie zmartwychwstał! Nie możemy zatrzymywać tylko dla siebie życia i radości, jakimi nas On obdarzył w czasie swej Paschy, ale winniśmy dawać je wszystkim wokół nas. Jest to nasze zadanie i nasze posłannictwo: sprawić, aby w sercu bliźniego odrodziła się nadzieja tam, gdzie jest rozpacz, radość tam, gdzie jest smutek, życie tam, gdzie jest śmierć. Świadczyć każdego dnia o radości zmartwychwstałego Pana oznacza żyć zawsze „w sposób paschalny” i sprawiać, aby ciągle na nowo rozbrzmiewała radosna wieść, że Chrystus nie jest ideą lub wspomnieniem przeszłości, ale Osobą, która żyje z nami, dla nas i w nas oraz abyśmy mogli wraz z Nim, dla Niego i w Nim czynić wszystko nowe (por. Ap 21,5).

 

Do Polaków papież zwrócił się z podziękowaniem za modlitwy w jego intencji. Zapewnił, że nieustannie zawierza każdego z Polaków Bożej dobroci i wypraszając obfitość łask.

Wśród pielgrzymów z Polski na Placu św. Piotra obecna była m.in. pielgrzymka Polskiej Misji Katolickiej z Francji, parafia pw. Erazma i Pankracego z Jeleniej Góry z racji ogłoszenia kościoła bazyliką mniejszą, Zespół Opieki zdrowotnej nr 1 z Rzeszowa oraz grupa z Centrum Kształcenia ustawicznego z Sieradza.

Pozdrawiając wiernych przybyłych z włoskiej wyspy Lampedusy, leżącej między Maltą a Tunezją, stanowiącej cel wielu imigrantów, Ojciec Święty zachęcił ich, by nadal pomagali osobom tam przybywającym. Równocześnie wyraził życzenie, aby kompetentne władze dbały o ład społeczny w interesie każdego obywatela.