Zwolennicy organizowanej od dwudziestu lat akcji Jerzego Owsiaka i tak nimi pozostaną, a ci, którzy mają do niej podejście sceptyczne, i tak nie zaczną się nią nagle zachwycać. Status quo będzie w tej materii trwać.

Szczególnie męczy mnie pojawiający się niejako przy okazji wydumany wyścig między akcją Owsiaka a działalnością Caritas. Jak w starym kinie powtarza się licytacja na sumy zgromadzone, na to, ile z nich na co jest przeznaczane, liczbę osób, którym udzielono wsparcia itd. Mnożą się emocjonalne argumenty i trwa przerzucanie danymi.

Polemiści nie dostrzegają, że samo zestawienie dwóch zjawisk, jakimi są akcja Jerzego Owsiaka i działalność Caritas, jest zupełnie nieadekwatne do sytuacji. Porównywanie ich nie ma sensu, bo to dwa zupełnie różne porządki. Działania w obydwu przedsięwzięcia wynikają z kompletnie różnych motywacji. Oparte są na odmiennych strategiach. Mają też różne, choć miejscami podobne, cele.

Działalność Jerzego Owsiaka to znakomicie i na wielką skalę przeprowadzona akcja dobroczynna. Aktywność Caritas to realizacja jednego z celów Kościoła katolickiego - świadczenie miłosierdzia, czyli działania charytatywne, do których wezwał swych uczniów Jezus. W tle dorocznej akcji Owsiaka nie ma motywacji religijnej. W działaniach Caritas jest ona fundamentem.

Zestawianie dorocznego świeckiego "święta dobroczynności", odbywającego się w Polsce w drugą niedzielę stycznia z pracą Caritas jest szkodliwe dla obydwu przedsięwzięć. A w umysłach wielu ludzi wprowadza dodatkowy zamęt i utrudnia niejednemu podjęcie najprostszych i oczywistych decyzji.