Do Polski przybył 17 sierpnia prawosławny patriarcha Aleksandrii Piotr VII – zwierzchnik prawosławnych w Afryce i drugi, po patriarsze ekumenicznym, hierarcha na honorowej liście głów światowego prawosławia. Jest to jego pierwsza podróż do naszego kraju a on sam będzie najwyższym rangą dostojnikiem prawosławnym, jaki odwiedzi w tym roku Polskę. Wizyta potrwa do 22 sierpnia.
W jej programie jest m.in. spotkanie z prezydentem, premierem i marszałkiem Sejmu. Patriarcha odwiedzi także wspólnoty prawosławnych w różnych miejscowościach Polski. Głównym momentem jego wizyty będzie pobyt na Świętej Górze Grabarce, gdzie będzie uczestniczył w obchodach święta Przemienienia Pańskiego, w niedzielę 19 sierpnia.
Patriarcha, którego pełny tytuł brzmi: Jego Świątobliwość Papież i Patriarcha Wielkiego Miasta Aleksandrii, Libii, Pentapolis, Etiopii i całej Afryki, Ojciec Ojców, Pasterz Pasterzy, Biskup Biskupów, Trzynasty Apostoł i Sędzia Ekumeny (=Świata), urodził się 3 września 1949 r. jako Petros Papapetru w miejscowości Synchari koło Cyreny na Cyprze. Na tejże wyspie wstąpił już w 1962 r. do klasztoru Machera. W latach 1966-69 studiował w seminarium i szkole duchownej św. Barnaby w stolicy kraju – Nikozji, po czym w 1969 r. został wyświęcony na diakona. W następnym roku przeniósł się do Patriarchatu Aleksandryjskiego i kontynuował studia teologiczne tamże oraz w Kairze i Atenach.
W 1978 r. uzyskał dyplom ukończenia akademii teologicznej w stolicy Grecji, a także seminarium misyjnego pw. Ducha Świętego w Dublinie. 15 sierpnia 1978 r. przyjął święcenia kapłańskie i godność archimandryty. W grudniu tegoż roku objął parafię św. Mikołaja w Kairze.
Od 1980 r. pełnił różne obowiązki duszpasterskie i administracyjne w Patriarchacie Aleksandryjskim. W latach 1980-83 pracował w Johannesburgu m.in. jako wikariusz generalny patriarchy. 15 sierpnia 1983 r., dokładnie w 5. rocznicę przyjęcia święceń kapłańskich, otrzymał chirotonię (sakrę) biskupią jako biskup tytularny Babilonu wraz z nominacją na wikariusza patriarszego Kairu. W 1990 r. został metropolitą Akry i całej Ghany, a w rok później – patriarszym egzarchą Irenopolis, z czym łączyła się godność metropolity Kenii i Afryki Wschodniej, obejmującej także Ugandę i Tanzanię. W 1994 r. mianowano go na podobny urząd w Kamerunie z tytułem patriarszego egzarchy Afryki Zachodniej.
Po śmierci patriarchy Parteniusza w styczniu 1997 r. został 21 lutego tegoż roku wybrany jego następcą jako 115. patriarcha Aleksandrii i całej Afryki. Uroczystość intronizacji odbyła się 9 marca w katedrze patriarszej w Aleksandrii.