Jan Paweł II przyjął dziś przed południem patriarchę greckoprawosławnego Antiochii i całego Wschodu Ignacego IV Hazima. W serdecznym i braterskim słowie, skierowanym do gościa, którego nazwał rzecznikiem zbliżenia Wschodu i Zachodu na drodze dialogu teologicznego między Kościołem katolickim i prawosławiem, Ojciec Święty wyraził ubolewanie z powodu spowolnienia marszu ku jedności chrześcijan. “Wiem, że podobnie jak ja Wasza Świątobliwość nie ustaje w modlitwie, refleksji i przekonywaniu innych, by wstąpili na drogę ku jedności” – podkreślił Jan Paweł II. Jego zdaniem “dialog teologiczny nie może być zdany na łaskę wiatru zniechęcenia czy zarzucony z powodu obojętności i braku nadziei”.

Papież wspomniał swoją majową wizytę w Syrii, mówiąc, że stanowiła ona okazję, ażeby “potwierdzić wobec Boga i w Chrystusie więzy braterstwa, które łączą oba Kościoły” i serdecznie podziękował duchowieństwu i ludowi patriarchatu Antiochii że podróż ta “nie była daremna”. Dodał, że była ona “odnową obietnicy złożonej na początku pontyfikatu, by z drogi do jedności uczynić jeden z jego priorytetów”.

W wypowiedzi dla Radia Watykańskiego Ignace IV Hazim przypomniał, że wielokrotnie widział się z już Papieżem. “Jako rówieśnicy od dawna rozmawiamy na tematy Kościoła. Uważam, że jeśli pomyśli się o wszystkich podróżach Ojca Świętego i jego przemówieniach, można mieć pewność, że Kościół katolicki zawsze będzie pamiętać o tym człowieku, jednej z największych postaci XX wieku” – oświadczył patriarcha Antiochii. Wyraził on przekonanie, że jedność chrześcijan jest samą istotą Kościoła, który “nie może nie być zjednoczony”, ponieważ “Pan ustanowił jeden Kościół, jedno ciało apostolskie z dwunastu apostołów. Do nas należy dostosować się do Jego planów tworząc ten Kościół”.

Przed przybyciem do Rzymu Ignace IV Hazim zatrzymał się we wspólnocie mnichów w Bose w Piemoncie, gdzie spotkał się m.in. z kard. Turynu Severino Poletto. W związku z jego pobytem patriarcha ekumeniczny Konstantynopola Bartłomiej I wystosował przesłanie do przełożonego wspólnoty ojca Enzo Bianchi, w którym wspomina swoje wizyty i wyraża zadowolenie z odbywających się tam każdego roku spotkań na temat duchowości prawosławia.

Rezydujący na co dzień w Damaszku patriarcha Wielkiego Bożego Miasta Antiochii, Syrii, Arabii, Cylicji, Iberii i Mezopotamii i całego Wschodu zajmuje trzecie miejsce w światowej hierarchii prawosławnej (po patriarchach Konstantynopola i Aleksandrii). Podlegają mu wspólnoty prawosławne na całym Bliskim Wschodzie, z wyjątkiem Jerozolimy i Palestyny, a więc w Syrii, Iraku, Libanie, Turcji oraz w USA, Argentynie, Brazylii, Meksyku, Australii i w Europie.

Według prastarej tradycji, założycielami wspólnoty chrześcijańskiej w Antiochii byli apostołowie Piotr i Paweł, a zwłaszcza ten drugi, który stąd właśnie rozpoczynał swe trzy pierwsze podróże misyjne. W starożytności działała tam słynna Antiocheńska Szkoła Teologiczna, założona przez św. Lucjana. W czerwcu 1993 r. w należącym do Patriarchatu Antiocheńskiego klasztorze w Balamand koło Bejrutu odbyły się rozmowy katolicko-prawosławne, zakończone wypracowaniem dokumentu nt. unii i uniatyzmu.

Obecnie liczebność wiernych tego autokefalicznego Kościoła prawosławnego ocenia się na ok. 1,5 mln, z których większość mieszka w diasporze.