Podpisany przez bł. Jana Pawła II 25 stycznia 1983 r. Kodeks dokonał recepcji postanowień Soboru Watykańskiego II, wprowadzonych w jego wyniku instytucji i głównych innowacji - przypomniał szef watykańskiej dykasterii.

Poinformował, że w centrum jej zainteresowania znajdują się obecnie: prawo małżeńskie i długotrwałość procesów w sprawie stwierdzenia nieważności małżeństwa, a także konsekwencje migracji, która powoduje m.in. wymieszanie się na jednym terytorium wiernych podlegających prawu Kościoła obrządku łacińskiego i prawu Kościołów wschodnich. Ze względu na te i inne kwestie „pracujemy nad rewizją prawa kanonicznego”, która jednak „zabierze dużo czasu”.

Wśród nowości wprowadzonych przez Vaticanum II i wprowadzonych do Kodeksu Prawa Kanonicznego kard. Coccopalmerio wymienił „doktrynę o episkopacie, która nie jest całkiem nową w najgłębszej świadomości Kościoła”, ale „szczęśliwie została ponownie odkryta, zwłaszcza gdy chodzi o kolegialność biskupów”.

Kolejnym novum było soborowe nauczanie o laikacie i jego misji w Kościele obok duchownych. - Kodeks przyjął tę doktrynę, nadając moc prawną skutecznemu udziałowi wiernych świeckich w podejmowaniu decyzji duszpasterskich przez biskupa i proboszcza - wyjaśnił włoski purpurat.

Kolejne dwa przykłady to „koncepcja parafii, pojmowanej nie jako terytorium lub struktura, lecz jako «wspólnota wiernych»” oraz - na polu ekumenicznym - „doktryna o komunii między Kościołem katolickim i innymi Kościołami chrześcijańskimi, jeszcze niedoskonałej, ale rzeczywistej i istniejącej”.