W wieku 102 lat zmarł 14 marca br. w Heidelbergu jeden z najwybitniejszych myślicieli XX w., niemiecki filozof Hans-Georg Gadamer. Należał on do osób bliskich Janowi Pawłowi II. Zmarły filozof wielokrotnie uczestniczył w organizowanych przez Papieża spotkaniach dla świata nauki w jego letniej rezydencji w Castel Gandolfo, których współorganizatorem jest założony przez niego wraz z ks. Józefem Tischnerem i Krzysztofem Michalskim wiedeński Instytut Nauk o Człowieku.

Hans-Georg Gadamer jest współtwórcą hermeneutyki filozoficznej - nauki zajmującej się opisem, interpretacją i rozumieniem sposobu istnienia człowieka. Nauka ta wywarła wpływ na całą współczesną humanistykę, inspirując badania w dziedzinie estetyki, historiozofii i nauk społecznych.

Do poglądów Gadamera nawiązuje również współczesna teologia chrześcijańska, korzystając z hermeneutyki filozoficznej jako metody interpretacji tradycji ustnej i pisanej.

Główne dzieło Gadamera "Prawda i metoda. Zarys hermeneutyki filozoficznej" jest zaliczane do najważniejszych, klasycznych już dzieł filozofii. Ukończył je w wieku 60 lat. Miało ono już kilka wydań niemieckich i wiele przekładów na inne języki. W języku polskim ukazały się m. in.: wybór szkiców pt. "Rozum, słowo, dzieje." (1979) oraz "Prawda i metoda. Zarys hermeneutycznej filozofii." (1993) Gadamer urodził się w Marburgu. Lata młodości spędził we Wrocławiu. Studiował filozofię, germanistykę, historię i historię sztuki na uniwersytetach we Wrocławiu, Marburgu, Monachium, Fryburgu Bryzgowijskim. Był uczniem m. in. Paula Natorpa oraz Martina Heideggera, który odegrał decydującą - jak sam przyznaje - rolę w jego rozwoju filozoficznym. Lata 1939-47 spędził jako profesor na uniwersytecie w Lipsku. W 1949 roku przejął po Karlu Jaspersie katedrę w Heidelbergu. Po przejściu na emeryturę w 1968 roku nadal nauczał i rozwijał ożywioną działalność prelekcyjną poza granicami Niemiec, głównie w USA.