Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela (redemptoryści, łac. Redemptor – Odkupiciel) podzielone jest w świecie na prowincje, wiceprowincje i regie, co dla lepszego zobrazowania można by porównać do diecezji, parafii i filii. Kapituła to rodzaj swoistego parlamentu Zgromadzenia z władzą ustawodawczą. Postanowienia Kapituły, której kadencja trwa trzy lata realizuje Zarząd Prowincji z o. Prowincjałem na czele. W Kapitule uczestniczyło 43 kapitularzy – ojców, braci zakonnych i braci studentów. Do Tuchowa przybyli polscy redemptoryści pracujący w kraju, jak również poza Ojczyzną: z Brazylii, Argentyny, Stanów Zjednoczonych, Rosji, Białorusi, Austrii i Italii. W obradach uczestniczył też delegat Przełożonego Generalnego Redemptorystów, jedyny Polak w międzynarodowym Zarządzie obecnego w 77 krajach Zgromadzenia, o. Jacek Dembek. Redemptoryści – jako wspólnota wierząca w przyobiecaną obecność Jezusa pośród uczniów zgromadzonych w Jego imię – przyglądali się podczas czterodniowych spotkań priorytetom swojej misyjnej posługi w Kościele. Wspólnie, na modlitwie i w dyskusji, wsłuchiwali się z uwagą w głos Ducha Świętego, by jak najpełniej odpowiedzieć na pytanie: Jakie działania duszpasterskie kontynuować i podjąć jako redemptoryści w następnych trzech latach. Współbracia z jednej strony cieszyli się pięknymi owocami podjętych w ostatnich latach wspólnotowych wysiłków w postaci Centrum Apostolstwa i Duchowości Redemptorystowskiej (CADR) czy wypracowanego nowego Dyrektorium Misji Ludowych. Z drugiej jednak strony, nie bali się odważnie szukać odpowiedzi na pytanie: Co w dotychczasowym planie pastoralnym, w kontekście tak szybko zmieniającego się świata, już wygasło i wymaga zostawienia lub zmiany. Pragnęli przy tym pozostać wrażliwymi na konkret, aby jak najlepiej, w duchu podarowanego im w Kościele charyzmatu, odpowiedzieć na palące potrzeby współczesnego świata. Kapitułę otworzyła uroczysta Eucharystia sprawowana w Sanktuarium Matki Bożej Tuchowskiej. Mszy świętej przewodniczył i homilię wygłosił o. Zdzisław Klafka – Przełożony Warszawskiej Prowincji Redemptorystów. O. Prowincjał zachęcił współbraci, aby nie bali się ufnie i z otwartością serca wkroczyć na drogi Boże, które dla Zgromadzenia przygotował Bóg nieprzebrany w miłosierdzie i Pierwszy Autor naszej historii. Obrady rozpoczęły się wstępnym referatem „Współpraca wspólnoty Redemptorystów ze Świeckimi w świetle myśli i ustawodawstwa Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela” wygłoszonym przez o. Stanisława Wróbla, powołanego na stanowisko eksperta Kapituły. O. Stanisław omówił kierunki i zasady współpracy redemptorystów i ludzi świeckich, ilustrując wypowiedź własnymi doświadczeniami, które poczynił jako Konsultor Generalny, wizytując różne wspólnoty redemptorystowskiej. Swoje wystąpienie zakończył stwierdzeniem, iż otwieranie się na laikat nie jest jedynie inicjatywą redemptorystów, lecz to sam Duch Święty mobilizuje ludzi świeckich, by upominali się o aktywniejszą rolę dla siebie w całym Kościele. Z tego powodu odpowiedź Zgromadzenia na ów znak czasu staje się koniecznością. Dwa pierwsze dni Kapituły poświęcone były sprawom duszpasterskim. Kapitularze podzielili się na 6 grup dyskusyjno – redakcyjnych, które pracowały nad zagadnieniami: 1) misje i rekolekcje parafialne; 2) misje zagraniczne; 3) duszpasterstwo parafialne; 4) duszpasterstwo młodzieży i powołań; 5) współpraca redemptorystów ze świeckimi; 6) działalność wydawnicza i medialna. Każda z grup wypracowała i zredagowała propozycje zaleceń i decyzji, którymi następnie zajęła się cała Kapituła. Zalecenia to postulaty do realizacji, natomiast decyzje to konkretne i wiążące zadania do wykonania. Wszystkie one złożyły się na wypracowany przez członków Kapituły Plan Pastoralny Warszawskiej Prowincji Redemptorystów na lata 2004 – 2006, który opatrzony został mottem: „Słudzy obfitego Odkupienia dla najbardziej opuszczonych”. Plan został przyjęty przez Kapitułę jednomyślnie.

Więcej na następnej stronie

Wystosowano również list z pozdrowieniami do Generała Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela o. Josepha Tobina. Członkowie Kapituły podziękowali w nim za obecność na obradach przedstawiciela Zarządu Generalnego o. Jacka Dembka oraz zapoznali swojego najwyższego Przełożonego z porządkiem sesji. List wystosowano również do ordynariusza miejsca Ks. bp Wiktora Skworca. Odpowiadając na przesłane słowa pozdrowień, Ks. biskup życzył redemptorystom: „Niech zamyślenia nad formami pracy apostolskiej – na pastoralne dziś i jutro – otworzą nowe perspektywy duszpasterskie i przyniosą cenne inicjatywy”. Pasterz diecezji tarnowskiej pobłogosławił obradom. Telegram z zapewnieniem o modlitewnym towarzyszeniu wszystkim dyskusjom i podejmowanym decyzjom przysłały klauzurowe Siostry Redemptorystki z Bielska – Białej. W drugim dniu Kapituły, 4 lutego, członkowie Kapituły uczestniczyli w Nowennie do Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Sanktuarium tuchowskim. Nowenna celebrowana przez liturgistę o. Stanisława Madeję według nowego wzoru, który miałby się stać podstawą do renowacji tego nabożeństwa w polskich parafiach, transmitowana była przez Radio Maryja. Kazanie wygłosił Konsultor Generalny, o. Jacek Dembek. Nawiązując do miejsca, w którym odbywa się Kapituła – Sanktuarium Matki Bożej Tuchowskiej, porównał je do Wieczernika, w którym dojrzewa zakonne i kapłańskie powołanie redemptorysty. Do licznie zgromadzonych na nabożeństwie wiernych powiedział: „(...) By to nasze życie redemptorystów dla was i z wami było znakiem odkupienia, świadectwem nadziei i miłości, do której wzywamy was w czasie misji i rekolekcji – by to mogło się dokonać, my sami musimy sobie powiedzieć: Oto czas naszego nawrócenia”. Codziennie też członkowie Kapituły wraz z wiernymi uczestniczyli w Mszy św. w Sanktuarium. Dzień trzeci i czwarty poświęcono dyskusjom o sprawach ekonomicznych Warszawskiej Prowincji. W celu lepszego rozumienia sytuacji Zgromadzenia i całego Kościoła w Polsce, która zaistnieje po włączeniu Polski do struktur Unii Europejskiej, Kapituła wysłuchała prelekcji znawcy prawa unijnego, Ks. Bogusława Trzeciaka SJ, dyrektora biura OCIPE w Warszawie, zatytułowanej „Sytuacja prawna Kościoła w Unii Europejskiej: korzyści i zagrożenia”. Następnie członkowie Kapituły, ufni, iż to sam Bóg Ojciec troszczy się o swój Kościół i nie pozostawia go nigdy bez odpowiedniego wsparcia, dokonali podsumowania stanu ekonomicznego Prowincji. Mając zaś na względzie ogromne zadania apostolskie, jak i troskę o formowanie młodego pokolenia redemptorystów, podjęli rzeczową ocenę możliwości, by podjęte plany wykonać. Trzeciego dnia Kapituły, 5 lutego, ze studia w Tuchowie, prowadzone były Rozmowy niedokończone, w których uczestniczyli: o. Tadeusz Rydzyk – dyrektor Radia Maryja, o. Stanisław Wróbel – rektor klasztoru krakowskiego, o. Dariusz Paszyński – misjonarz z Orska na Syberii oraz br. Dariusz Drążek – student WSD Redemptorystów. Goście dzielili się doświadczeniem realizowania przez każdego z nich w różny sposób i na różnych miejscach misyjnego powołania redemptorysty. Do ich świadectw swoje refleksje dołączali słuchacze Radia Maryja. Na zakończenie o. Zdzisław Klafka, Przełożony Warszawskiej Prowincji Redemptorystów, podziękował wszystkim członkom Kapituły i zaproszonym na nią ekspertom za ogromny trud włożony w dzieło wspólnego wsłuchiwania się w natchnienia Ducha św., które znalazło konkretny wyraz w wypracowanych dokumentach. Nawiązując do słów Ojca św. z przemówienia wygłoszonego do redemptorystów z okazji XXIII Kapituły Generalnej, ojciec Prowincjał podkreślił, że każdy plan pastoralny powinien bazować na dążeniu do świętości. Przypomniał, że gdy redemptoryści „z radością i wiernością będą głosić obfite Odkupienie, zdołają wzbudzić lub umocnić nadzieję ewangeliczną w sercach wielu osób, zwłaszcza tych, którzy jej najbardziej potrzebują”. XII Kapituła Warszawskiej Prowincji Redemptorystów przeszła do historii, ale pozostawiła po sobie ważne dzieło: konkretne decyzje, zalecenia i wizje, które są wymiernym „oddawaniem życia dla obfitego Odkupienia” przez wspólnotę redemptorystów. To, co wypracowaliśmy, będzie znakiem nadziei, o ile my sami pozostaniemy temu wierni. By to dzieło mogło dojrzewać i przynieść upragniony owoc dla dobra Kościoła i Zgromadzenia, prosimy o modlitwę.

Więcej na następnej stronie

Wypowiedzi członków Kapituły /bez autoryzacji/:

- Jakie jest znaczenie kapituł w życiu Wspólnoty Redemptorystów? O. Zdzisław Klafka, przełożony Warszawskiej Prowincji Redemptorystów Każda kapituła prowincjalna odgrywa w życiu Redemptorystów ogromną rolę. Nade wszystko mobilizuje nas do wspólnotowego nawracania się. Wszyscy czujemy się odpowiedzialni za jakość naszego życia duchowego i chcemy wcielać w życie to wszystko, co ostatnia Kapituła Generalna zaproponowała całemu Zgromadzeniu. Na terenie Warszawskiej Prowincji Redemptorystów pragniemy odczytywać te znaki czasu, które są dla nas znakami pochodzącymi od samego Pana Boga, i mieć na nie wrażliwe sumienia. Zarówno indywidualne, jak i wspólnotowe życie Redemptorystów ma pokazywać, że również aktualne natchnienia Ducha Świętego są możliwe do realizowania i że poprzez bycie im wiernym, możemy stawać się wiarygodnym świadectwem dla ludzi dzisiejszego czasu. - Kapituła zgromadziła polskich redemptorystów pracujących na całym świecie, w różnych kulturach i językach. Czy tematy dyskusji Kapituły wydobywają coś wspólnego dla każdego redemptorysty? O. Wojciech Flizikowski, przełożony Wiceprowincji Resistencia, Argentyna Nasza duchowość pozostaje ta sama, niezależnie od tego, czy pracujemy w Europie, czy też w innych krajach świata. Dlatego Kapituła ta jest dla mnie, przedstawiciela polskich redemptorystów pracujących w Argentynie, wielkim ubogaceniem. Uczestnicząc w niej, widzę wyraźniej, że te same punkty naszej duchowości staramy się realizować zarówno tutaj w kraju, jak i za granicą. O Józef Gęza, przełożony Wspólnoty Redemptorystów w Grodnie, Białoruś Redemptoryści gdziekolwiek są, mają głosić obfite Odkupienie - niezależnie od tego, w jakim to będzie regionie świata. Idea głoszenia życia dla Odkupienia wszędzie pozostaje dla Redemptorystów zasadniczą i w zależności od sytuacji ludzi wśród których żyjemy, podejmujemy odpowiednie środki, które są zawsze realizacją tego zasadniczego charyzmatu - służby najbardziej opuszczonym, ubogim. O. Zbigniew Pieńkos, przełożony Wspólnoty Redemptorystów w Chicago, USA Nasze spotkanie i dyskusja nad Planem Pastoralnym jest bardzo cenną rzeczą. Dlatego, że jako redemptoryści bez względu na to gdzie pracujemy, jesteśmy posłani do ludzi najbardziej opuszczonych duchowo. My w Stanach, pracując dla Amerykanów, dla pochodzącej z Meksyku społeczności języka hiszpańskiego, i dla Polonii, posługujemy w większości dla emigrantów, którzy na tym terenie, dla siebie obcym czują się niejednokrotnie opuszczeni. I dlatego wierzę, że zaowocują wszystkie wysiłki, które tutaj podejmujemy, szczególnie w pracy pośród dzieci i młodzieży, której coraz mniej w Kościele amerykańskim widać, bo Kościół amerykański to zwłaszcza osoby starsze. O. Waldemar Gawłowski, misjonarz, redemptorysta z Gliwic Ta Kapituła przekonuje mnie tylko do jednego, że nie wolno mi się zatrzymać, ani zniechęcić w głoszeniu tego, do czego właściwie od samego początku jestem powołany i co sobie uświadamiam jako misję realizowaną w ramach naszego Zgromadzenia. O. Tadeusz Słaby, misjonarz, redemptorysta z Brazylia Po dwudziestu latach pracy w Brazylii przebywam obecnie na leczeniu w Ojczyźnie i z tego powodu otrzymałem delegację od O. Wiceprowincjała Antoniego Niemca, by uczestniczyć w Kapitule. Po raz pierwszy w takim wydarzeniu uczestniczę. Widzę przede wszystkim wśród wszystkich zebranych ogromną troskę, nie tylko o Prowincję w Polsce, ale także o wszystkich współbraci pracujących w różnych krajach. Myślę, że ta odpowiedzialność i to zatroskanie, aby nasze Zgromadzenie miało ducha misyjnego i niosło Dobrą Nowinę do najuboższych, jest czymś najistotniejszym. Życzę całej Prowincji polskiej i wszystkim współbraciom, aby ten duch misyjny naprawdę w naszym sercu wzrastał i byśmy z radością i zaufaniem Bogu, tę Dobrą Nowinę dla najbardziej opuszczonych mogli zawsze nieść. Więcej na następnej stronie

- Kapituła po raz kolejny bardzo mocno podkreśliła zaangażowanie redemptorystów na Wschodzie i uznała za priorytet rozwój Zgromadzenia na tych terenach. Jak Ojciec odbiera tę decyzję? O. Dariusz Paszyński, misjonarz, redemptorysta z Orska, Rosja Decyzja o uznaniu misji w Rosji za priorytet naszego Zgromadzenia jest przedłużeniem tej linii, która została już nakreślona trzy lata temu. Po decyzji wtedy podjętej nasze placówki zostały poważnie wzmocnione personalnie, jak również została udzielona odpowiednia finansowa pomoc. Dlatego ta decyzja cieszy. Wiadomo, że dla nas, redemptorystów, dla całej Prowincji, jest to sprawa priorytetowa, bo Wschód to rzeczywiście tereny ludzi najbardziej opuszczonych i ubogich w sensie duchowym, także materialnym, ale przede wszystkim duchowym. Tam nasza obecność jest jak najbardziej uzasadniona i jak najbardziej na miejscu. Chociaż efekty naszej pracy, po ludzku patrząc, nie są szczególnie wymierne, bo parafie są małe, a zaangażowanie, które się dokonuje nie przynosi takich owoców, jak by to na przykład mogło być w Polsce. Ale nie tracimy nadziei. Ufamy, że jest to czas siania, a w przyszłości ktoś inny będzie zbierał i cieszył się owocami.

Refleksją na temat Kapituły podzielili się:

O. Stanisław Wróbel, przełożony Wspólnoty Redemptorystów w Krakowie Jednym z zadań Kapituły w naszym Zgromadzeniu jest „troska o życie apostolskie” oraz „przedłożenie odpowiednich wytycznych” na następny okres czasu (por. Konst. 107, 109). To, czego dokonała obecna Kapituła Prowincjalna jest odpowiedzią na te wymagania naszych zakonnych przepisów. Ocena byłego Planu Pastoralnego (lata 2001 – 2003) i wypracowanie nowego Planu ( lata 2004 – 2006) było okazją do koniecznej refleksji nad naszym życiem i naszą działalnością. Refleksja, której dokonała Kapituła i decyzje, jakie podjęła, były bardzo otwarte, szczere i konkretne. Wszystko to napawa nadzieją, że my, Redemptoryści, bardziej świadomie, jednolicie, a przede wszystkim zgodnie z naszym charyzmatem wypełniać będziemy naszą misję w Kościele i świecie. Po wieloletniej nieobecności w Prowincji (12 lat pracy w Rzymie w Zarządzie Generalnym) uczestnictwo w tej Kapitule bardzo pozytywnie ukazało mi ogromną braterskość pomiędzy uczestnikami Kapituły, fachowość prowadzonych dyskusji oraz wielką troskę o Prowincję i apostolat, jaki Warszawska Prowincja prowadzi. o. Eugeniusz Leśniak, przełożony Wspólnoty Redemptorystów i proboszcz w Głogowie Głównym zadaniem tegorocznej III Sesji XII Kapituły Prowincjalnej była dalsza rewizja i odnowienie Planu Pastoralnego Warszawskiej Prowincji Redemptorystów. Owocem czterodniowej pracy Kapituły, na piętnastu zebraniach, jest kilkanaście decyzji i tyleż zaleceń z życia pastoralnego naszych wspólnot zakonnych. Krótką refleksję na temat tegorocznej Kapituły zawarłbym w życzeniu radosnego doczekania pełnej realizacji jej zaleceń i decyzji w mojej wspólnocie. o. Krzysztof Szczygło, duszpasterz akademicki we Wrocławiu Na co dzień zajęci jesteśmy działaniem na własnym „poletku”. Obecna Kapituła pozwala spojrzeć szerzej na działanie całej Prowincji. „Być sługą obfitego Odkupienia”, tzn. wykorzystywać wszystko, co służy wciąż lepszej realizacji redemptorystowskiego powołania. Nie jestem zwolennikiem słowa pisanego, ale konieczne jest wytyczenie kierunku wspólnego działania. Jestem przekonany, że Plan Pastoralny wypracowany na Kapitule odpowiada oczekiwaniom i potrzebom Prowincji. Mam nadzieję, że pozwoli nam jeszcze lepiej i wspólnie oddać się dziełu Odkupienia. br. Sylwester Pactwa, alumn V roku Cieszę się, że Kapituła zajęła się ważnymi zagadnieniami naszego życia, a przede wszystkim zaakcentowała Plan Pastoralny oraz poruszyła istotne sprawy ekonomiczne. Głęboko wierzę, że konsekwentne wprowadzanie w życie decyzji i zaleceń Kapituły pozwoli nam jeszcze wierniej służyć Chrystusowi obecnemu w ubogich.