Nieoczekiwanie kapłan zostaje wypuszczony na dziewięć dni na wolność, gdyż ma za zadanie nakłonić do kolaboracji swojego biskupa. Duchowny musi wybierać między złamaniem swoich zasad, uchyleniem się od wykonania zadania i ucieczką, która kosztowałaby życie jego współwięźnia. Scenariusz filmu "Dziewiąty dzień" oparty jest na autobiograficznych wspomnieniach księdza Jeana Bernarda z Luksemburga. Był on więźniem "bloku księży 25487" w KZ Dachau od maja 1941 do sierpnia 1942 roku. W swojej książce opisał tortury, przemoc i śmierć więźniów tego obozu. Schlöndorf uważa, że jego film stanowi afirmację odwagi cywilnej. - Nie żyjemy dziś w sytuacji, w której chodzi o życie albo śmierć, powiedział - ale każdy z nas ciągle stawia sobie pytanie , do jakiego momentu mogę sprzedawać swoją godność, a kiedy zdecydowanie muszę powiedzieć 'nie' - wyjaśnił. Wyznał też, że szczególnie ważnym w filmie jest dla niego "pojedynek" między księdzem a szefem gestapo i walka o duszę kapłana. Jeśli nie wróci z dziewięciodniowego "urlopu" zostaną rozstrzelani wszyscy księża przebywający w obozie. Gestapowiec argumentuje ponadto: "jeśli choć trochę zrezygnujesz ze swojej wiary, otrzymasz władzę, dzięki której będziesz mógł uczynić wiele dobrego, będziesz mógł wyciągnąć z obozu wielu innych więźniów". - To jest - z teologicznego punktu widzenia zupełnie jednoznaczne kuszenie, powiedział niemiecki reżyser. Ksiądz nie poszedł jednak na proponowany układ. Po dziewięciu dniach wewnętrznej walki postanowił wrócić do obozu, gdzie natychmiast został umieszczony w bloku inwalidów i poddany okrutnym szykanom. Tylko cudem udało mu się przeżyć. Na prasowej premierze filmu w Monachium był obecny ks. prałat Hermann Scheipers. 92-letni kapłan, ostatni żyjący niemiecki świadek z bloku księży w Dachau, znał ks. Bernarda, który w filmie nazywa się Henri Kremer. - Fakt, że ks,. Bernard przeżył, graniczył nieomal z cudem. Ale także i ja wielokrotnie uniknąłem komory gazowej niemal w ostatniej chwili, wspominał sędziwy kapłan w rozmowie z KNA. Przypomniał, że spośród 2 800 księży, których hitlerowcy przywieźli do obozu w Dachau, tysiąc zostało zamordowanych. Ks. Scheipers został deportowany w 1940 r. do KZ Dachau za to, że w Hubertusburg w Saksonii odprawiał nabożeństwa dla Polaków i ich spowiadał. W lipcu 1942 r. wygłodzony i chory upadł na placu apelowym i został przeniesiony do bloku inwalidów, z którego zazwyczaj nie było wyjścia. Cudem udało mu się zawiadomić o tym swoją siostrę-bliźniaczkę. PO różnych perypetiach zdołała ona dotrzeć do dowódcy komendy bezpieczeństwa Rzeszy w Berlinie i wyprosić, żeby jej brat został na powrót przeniesiony do "normalnego" obozu. Udało się jej także rozpowszechnić wiadomość o tym, że w Dachau mordowani są księża katoliccy. Niemiecki kapłan przeżył Dachau. Udało mu się zbiec, gdy przed końcem wojny rozwiązywano ten obóz, a więźniów przenoszono do innego miejsca zagłady. - Dachau umocniło moją wiarę, twierdzi. Do dziś też jeździ do szkół i stara się przekonywać młodzież o tym, że "hitlerowski nazizm i komunizm były totalitarnymi dyktaturami , które zajęły miejsce Boga i obiecywały ludziom zbawienie". Zwrócił uwagę, że taka sytuacja nie jest wykluczona również i w przyszłości, gdy tak wielu ludzi odwraca się od wiary chrześcijańskiej. Założony już w 1933 roku KZ Dachau był pierwszym hitlerowskim obozem koncentracyjnym, a zarazem prototypem i modelem dla innych. Przetrzymywano w nim ponad 200 tys. więźniów z ponad 3o krajów. Od 1941 r. Dachau stało się miejscem masowych kaźni. Ogółem zarejestrowano tam 31 tysięcy zabójstw, wiadomo jednak, że ofiar było o wiele tysięcy więcej. W czasach hitlerowskich Dachau było też centralnym obozem dla duchowieństwa. W 1940 r. tzw. blok księży został oddzielony od reszty obozu zasiekami z drutu kolczastego. Przywożono tam księży z innych obozów hitlerowskich. Oblicza się, że spośród 2 800 więźniów tego bloku, w większości księży katolickich z 20 krajów, zamordowanych zostało ponad tysiąc, wśród nich ok. 870 księży polskich, którzy byli traktowani ze szczególną brutalnością.