Główną jego troską było odnowienie więzi między teologią sakramentalną a liturgią Kościoła. "Był jednym z tych, którzy głęboko naznaczyli naukę o liturgii. Starał się, by nigdy nie była ona oddzielona od służby Kościołowi" - uważa ks. prof. Henri-Jérome Gagey, dziekan Wydziału Teologii i Nauk Religijnych Instytutu Katolickiego w Paryżu. O. Gy urodził się 19 października 1922 r. w Paryżu. Od 1948 r. wykładał sakramentologię i liturgikę w dominikańskim wydziale teologicznym, zwanym Le Saulchoir, a od 1956 w Instytucie Katolickim w Paryżu, gdzie w latach 1964-86 kierował Wyższym Instytutem Liturgii. Ponad 50 lat uczestniczył w pracach francuskiego Narodowego Centrum Duszpasterstwa Liturgicznego. Przez wiele lat był wydawcą wpływowego pisma liturgicznego "La Maison-Dieu". Jan XXIII mianował francuskiego dominikanina członkiem liturgicznej komisji przygotowawczej Soboru, po czym Paweł VI włączył go w skład tzw. Consilium, którego zadaniem było wprowadzanie w życie reformy liturgicznej. Razem z Johannesem Wagnerem i Aimé-Georgesem Martimortem a także o. Annibale Bugninim należał do twórców soborowej konstytucji o liturgii "Sacrosanctum Concilium" i posoborowej reformy liturgii. Uznawany za mistrza liturgiki na forum światowym, o. Gy wniósł szczególny wkład w prace nad Mszałem, rytuałami małżeństwa, namaszczenia chorych i pogrzebu, a także we wprowadzenie w życie odnowy sakramentu bierzmowania. W 1990 r. przeszedł na emeryturę, nie zaprzestał jednak pracy naukowej.