Poinformowała o tym rosyjska agencja prasowa INTERFAX w swym nowo uruchomionym serwisie internetowym www.interfax-religion.ru , powołując się na kierownika oddziału międzynarodowego wydawnictwa "al-Huda" w Baku - Mirzę Rasula Ismailzade. Według tych danych świętą księgę muzułmanów przełożono z oryginału arabskiego na używany w Pakistanie język urdu 98 razy, na farsi (którym posługują się Irańczycy i część mieszkańców Afganistanu) - 92 razy, na angelski - 74, na turecki - 58, na francuski - 29, na bengalski - 25, na hiszpański - 17. Po 13 razy tłumaczono Koran na indonezyjski i niemiecki, 12 - na azerski, 11 - na rosyjski i po 10 razy na chiński i włoski. Istnieją też przekłady świętej księgi islamu na takie języki jak ormiański, bośniacki (jest to odmiana dawnego języka serbsko-chorwackiego, która jako samodzielny języka zaistniała właściwie dopiero po powstaniu niepodległej Bośni i Hercegowiny na początku lat dziewięćdziesiątych XX w.), portugalski, tajski, czeski, duński, norweski, rumuński, japoński, fiński, koreański, polski, węgierski, wietnamski, holenderski (właściwie niderlandzki), grecki i wiele innych, a nawet na łacinę. Łącznie specjaliści wspomnianego wydawnictwa doliczyli się blisko 500 różnych tłumaczeń Koranu. M.R. Islamzade zwraca uwagę, że po raz pierwszy sens tej księgi przełożono na farsi, używany w Iranie, w pierwszej połowie IV wieku ery hidżry, czyli w XIX stuleciu ery chrześcijańskiej z inicjatywy uczonych środkowoazjatyckich. Najstarszy zaś ze znanych przekładów na jeden z języków tureckich dotyczy języka ujgurskiego. Na azerski przełożył Koran po raz pierwszy w 1901 r. Mirmuchammed Kerim Musewi Bakuwi, który wydał swe dzieło w trzech tomach wraz z wyjaśnieniami przy współudziale znanego ówczesnego mecenasa sztuki Hadżi Zeinalabdina Tagijewa. W Rosji pierwszy przekład Koranu pojawił się w 1716 r., obecnie zaś istnieje kilkanaście różnych rosyjskich tłumaczeń tej księgi, z których największą popularnością cieszy się praca I. Kraczkowskiego (najnowsze wydanie z 1963 r.). Na język polski tłumaczono Koran w całości lub we fragmentach kilkakrotnie, najczęściej zresztą nie z arabskiego, ale z któregoś z języków światowych; do najbardziej znanych należą przekłady J. Murzy Tarak-Buczackiego (w dwóch tomach, z komentarzami) z 1858 r. i Józefa Bielawskiego (wyd. PIW Warszawa 1986, wznowiony w 10 lat później) z oryginału. Należy podkreślić, że dla muzułmanów ich święta księga liczy się w zasadzie tylko w oryginale arabskim, wszystkie zaś przekłady są, według nich, w mniejszym lub większym stopniu wypaczeniem tej pierwotnej, najdoskonalszej wersji, toteż najczęściej mówi się o tłumaczeniu nie tyle Koranu, ile jego sensu i znaczeniu. Warto jeszcze dodać, że Pismo Święte chrześcijan, które w porównaniu ze świętą księgą islamu, jest znacznie bardziej rozbudowane i złożone, przez co wymaga od tłumaczy dużo większego wysiłku, zostało dotychczas przełożone - w całości lub poszczególne jego części - na ponad 2 tys. języków i stale pojawiają się nowe przekłady.