Pielgrzymi z wielką czcią zabierają je do swoich domów i przekazują swoim bliskim. W Wielki Czwartek rozpoczyna się zasadniczy dramat Męki Pańskiej. W godzinach południowych pielgrzymi najpierw śpiewają Gorzkie Żale (o godz. 13.00). Po ich zakończeniu i po fanfarach wygłaszany jest prolog. Pierwszy akt Wielkiego Czwartku, wyłączając prolog, ma charakter liturgiczny i rozgrywa się na podium przy klasztorze od strony góry Ukrzyżowania. Jest nazywany „Mandatum”. Czytany jest odpowiedni fragment Ewangelii. Wśród śpiewów chóru braci kleryków o nowym przykazaniu miłości celebrans, którym jest zawsze przełożony klasztoru, umywa nogi dwunastu mężczyznom. Są nimi apostołowie z dramatu Męki Pańskiej. Po ceremonii umycia nóg jest wygłaszane kazanie. Dopiero po tej części liturgicznej następuje wizualne przedstawianie Męki Pańskiej. Przełożony klasztoru odchodzi, a na jego miejsce przychodzi "Chrystus". Odtwarzana jest scena Ostatniej Wieczerzy, a następnie pochód pasyjny rusza na Dróżki, gdzie pielgrzymi uczestniczą w kolejnych etapach Męki Pańskiej znanych z Ewangelii: pożegnanie z Apostołami, pożegnanie z Matką, modlitwa w Ogrodzie oliwnym, zdrada Judasza i pojmanie, przejście przez rzekę Cedron, wejście przez Bramę Wschodnią do Jerozolimy, sąd wieczorny u Annasza i Kajfasza, zaparcie się św. Piotra. Około godziny osiemnastej kończy się procesja pasyjna i przedstawienia pasyjne tego dnia. Odprawiana jest uroczysta msza św. w Wieczerniku na pamiątkę ustanowienia Najświętszego Sakramentu i rozpoczyna się całonocna adoracja Najświętszego Sakramentu w „Piwnicy” Pałacu Kajfasza. Tam dalszy ciąg misterium pasyjnego reprezentuje figura Chrystusa przywiązanego do słupa, a pielgrzymowanie wiernych uświęca On sam swoją sakramentalną Obecnością. O godz. 19.30 na placu Rajskim przed bazyliką sprawowana jest uroczysta Msza św. Wieczerzy Pańskiej pod przewodnictwem Ojca Prowincłała o. Romualda Kośli OFM, a po niej, także w bazylice, rozpoczyna się całonocna adoracja Najświętszego Sakramentu w „ciemnicy”.