W rozważaniu przed południową modlitwą Anioł Pański w Castelgandolfo poprosił o modlitwę w intencji zbliżającego się Synodu Biskupów na temat Eucharystii. Przypomniał też gorliwą pobożność eucharystyczną Jana Pawła II i zaapelował o radosne świętowanie niedzieli. W słowie do Polaków pozdrowił młodzież rozpoczynającą rok szkolny. Oto tłumaczenie papieskiego rozważania: Drodzy Bracia i Siostry, Rok Eucharystii przechodzi już w swą fazę końcową. Zostanie zamknięty w październiku zgromadzeniem zwyczajnym Synodu Biskupów w Watykanie, którego tematem będzie „Eucharystia źródłem i szczytem życia oraz misji Kościoła”. Ten szczególny rok poświęcony eucharystycznemu Misterium został ogłoszony przez ukochanego papieża Jana Pawła II aby ożywić w ludzie chrześcijańskim wiarę, podziw i miłość do tego wielkiego sakramentu, który stanowi prawdziwy skarb Kościoła. Z jaką pobożnością sprawował on Mszę świętą, centrum każdego jego dnia! Ileż czasu spędzał na adorującej, cichej modlitwie przed tabernakulum! W ostatnich miesiącach choroba coraz bardziej upodabniała go do cierpiącego Chrystusa. Uderza myśl, że w godzinie śmierci zjednoczył ofiarę własnego życia z ofiarą Chrystusa podczas Mszy, która sprawowana była przy jego łóżku. Jego ziemskie bytowanie zamknęło się w Oktawie Wielkanocy, dokładnie w środku Roku Eucharystycznego, w którym dokonało się przejście z jego wielkiego pontyfikatu w mój pontyfikat. Dlatego z radością, od początku tej służby, którą polecił mi Pan, potwierdzam centralne miejsce sakramentu rzeczywistej obecności Chrystusa w życiu Kościoła i każdego chrześcijanina. W kontekście zgromadzenia synodalnego w październiku, biskupi, którzy będą w nim uczestniczyć analizują „instrumentum laboris”, specjalnie przygotowany dokument roboczy. Dlatego proszę, aby cała wspólnota Kościoła czuła się zaangażowana w tę fazę bezpośredniego przygotowania i uczestniczyła w niej poprzez modlitwę i refleksję, wykorzystując każdą okazję, wydarzenie czy spotkanie. Także w podczas niedawnych światowych Dni Młodzieży w Kolonii było wiele odniesień do tajemnicy Eucharystii. Myślę tu, na przykład o wymownej wigilii czuwania w sobotę, 20 sierpnia, w Marienfeld, którego kulminacyjną chwilą była eucharystyczna adoracja: był to odważny wybór, który skierował uwagę i serca młodych do Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie. Wspominam też, jak podczas tych pamiętnych dni w niektórych kościołach Kolonii, Bonn i Düsseldorfu miała miejsce ciągła adoracja, w dzień i w noc, z udziałem wielu młodych, którzy w ten sposób mogli wspólnie odkrywać piękno modlitwy kontemplacyjnej.

Ufam, że dzięki zaangażowaniu duszpasterzy i wiernych, udział w Eucharystii będzie w każdej wspólnocie coraz bardziej gorący i żarliwy. Dzisiaj chciałbym szczególnie zaapelować o radosne świętowanie „Dnia Pańskiego”, niedzieli, dnia świętego dla chrześcijan. W tym kontekście chętnie wspominam postać Grzegorza Wielkiego, którego wczoraj wspominaliśmy w liturgii. Ten wielki papież wniósł wkład o historycznym znaczeniu w promowanie różnorodnych form liturgii, a zwłaszcza w odpowiednie sprawowanie Eucharystii. Niech jego wstawiennictwo, wraz z wstawiennictwem Najświętszej Marii Panny, pomoże nam co niedzielę w pełni przeżywać radość z Paschy i spotkania ze Zmartwychwstałym Panem. W tych dniach wszyscy odczuwamy ból z powodu klęski wywołanej huraganem w Stanach Zjednoczonych, zwłaszcza w Nowym Orleanie. Pragnę zapewnić o mojej modlitwie za zmarłych i ich rodziny, za rannych i pozostawionych bez dachu nad głową, za chorych, dzieci i starców; błogosławię wszystkim angażującym się w trudne dzieło niesienia pomocy i odbudowy. Przewodniczącego Papieskiej Rady Cor Unum, arcybiskupa Paula Cordesa, poprosiłem aby przekazał narodom dotkniętym klęską świadectwo mojej solidarności. Pozdrawiam pielgrzymów języka angielskiego obecnych na dzisiejszej modlitwie Anioł Pański. W sposób szczególny nasze serca zwracają się do wszystkich cierpiących katastrofalne skutki huraganu Katrina w Stanach Zjednoczonych. Podczas gdy rozmiar tej tragedii rośnie, proszę byście dołączyli do mnie w modlitwie za ofiary, ich bliskich i wszystkich dotkniętych klęską. Oby rodziny w żałobie doświadczyły pocieszenia Boskiej obecności, a niosący ratunek byli pewni naszej głębokiej troski i wsparcia. Myślę również o Irakijczykach, którzy w zeszłą środę patrzyli na śmierć setek ich rodaków, ofiar paniki nie do opanowania, zwłaszcza starszych, kobiet i dzieci zgromadzonych w Bagdadzie na uroczystościach religijnych. Oby Wszechmogący Bóg zechciał dotknąć serc wszystkich, aby w końcu w tym umęczonym kraju zapanował klimat pojednania i wzajemnej ufności. Pozdrawiam Polaków obecnych tutaj i tych, którzy jednoczą się z nami przez radio i telewizję. Szczególne pozdrowienie kieruję do dzieci i młodzieży, rozpoczynających nowy rok szkolny. Niech Pan Bóg wam błogosławi w zdobywaniu wiedzy i mądrości. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!