Wizerunek ten - zdaniem historyków z tego Uniwersytetu - był czczony przez tzw. ukrytych chrześcijan, czyli tych, którzy - mimo prześladowań i drakońskich kar za wiarę w Chrystusa, trwali w niej w Japonii od XVII do XIX w. Obraz ma związek z postacią chrześcijańskiego Daimyo (pana feudalnego) Takayama Ukona (1552-1615), gdyż odkryto go na terenie jego majątku w miejscowości Otowa koło Osaki. W 1930 r. znaleziono to dzieło, ukryte w bambusowej tulei na strychu jednego ze starych domów. Od tamtego czasu przechowywano je na pobliskim Uniwersytecie Kioto. Takayama Ukon, jeden z najbardziej znanych chrześcijan w okresie "japońskiego wieku chrześcijańskiego" na przełomie XVI i XVII stulecia, uchodzi w oczach japońskich katolików za świętego (o jego beatyfikację zabiega japoński Kościół). W czasie prześladowań w XVII w. musiał opuścić swój kraj. Zmarł na wygnaniu na Filipinach. Oprócz głębokiej wiary znany był w Japonii z równie dogłębnego zrozumienia sztuki chrześcijańskiej. Jemu także przypisuje się nadanie nowych form ceremonii picia herbaty - jednemu z podstawowych elementów japońskiej kultury - i zbliżenie jej do duchowości chrześcijańskiej, zwłaszcza do tajemnicy mszy świętej. Centralna cześć obrazu składa się z dwóch części. W górnej, widnieje Madonna obejmująca Dzieciątko, w dolnej znajdują się czterej święci wielbiący Eucharystię: Ignacy Loyola, Franciszek Ksawery oraz ewangeliści Mateusz i Łukasz. Tę centralną część otacza piętnaście scen wyrażających tajemnice Różańca. Obraz został namalowany przy użyciu chińskich farb na papierze z bambusu. Na pierwszy rzut oka kojarzyć się może z obrazami europejskimi z tamtego okresu. O różnicy rozstrzyga kwiat w rękach Maryi - kamelia, kwiat bardziej japoński niż róża, malowana na podobnych obrazach w Europie. Odrestaurowany obraz wysokości 76,5 cm i szerokości 63,6 cm został udostępniony do oglądania w bibliotece Uniwersytetu Kioto.