W bazylice gietrzwałdzkiej, w trakcie mszy rezurekcyjnej, została przedstawiona część dramatu ukazująca ewangeliczną scenę nawiedzenia Grobu przez Niewiasty i znalezienie go pustym oraz spotkanie z Aniołami obwieszczającymi radosną nowinę. Natomiast w poniedziałek wieczorem, w trakcie gregoriańskich nieszporów, przedstawiono kolejne ogniwo wielkanocnego cyklu. Uczniowie idący do Emaus rozpoznali w spotkanym na drodze pielgrzymie zmartwychwstałego Chrystusa. Pojawił się On również Uczniom zgromadzonym w Wieczerniku, a niewierny Tomasz dotknął Jego ran. Podstawowym materiałem muzycznym spektaklu jest chorał gregoriański z dodatkowym udziałem śpiewaków – aktorów. Ważnym elementem jest też scenografia, korzystająca z badań ikonograficznych nad sztuką średniowieczną. Schola Węgajty to nadal chyba jedyna grupa w Polsce, która wystawia średniowieczne dramaty liturgiczne w ramach samej liturgii. Wykonywane przez scholę dramaty liturgiczne można zgrupować w kręgi tematyczne, włączane w całoroczny cykl liturgii. Obok wielkanocnego – „Ludus Paschalis”, wystawiane są także starotestamentowy („Ludus Danielis”), bożonarodzeniowy („Ordo Stellae”) oraz wielkopostny („Ludus Pasionis”).