Publikujemy cały tekst listu: Jesteśmy z Tobą, Ojcze Święty Deklaracja w sprawie uwolnienia liturgii tradycyjnej 1. W związku z coraz liczniejszymi oświadczeniami bliskich współpracowników Ojca Świętego, potwierdzającymi jego wolę przywrócenia do pełni praw i swobody używania liturgii tradycyjnej rytu rzymskiego, my, wierni świeccy Kościoła rzymskokatolickiego, pragniemy wyrazić publicznie naszą nadzieję i wdzięczność. Pragniemy także potwierdzić solidarność z Papieżem, który już na wiele lat przed wstąpieniem na Stolicę Świętego Piotra podejmował starania o to, by czcigodne formy liturgiczne przekazywane w długiej tradycji i zatwierdzone uroczyście przez św. Piusa V „zgodnie z rytami i zwyczajami Kościoła Rzymskiego” (Św. Pius V, bulla Quo primum z 1570), zostały „zachowane jako skarb dla Kościoła dnia dzisiejszego i jutra” (por. kard. Joseph Ratzinger, podsumowanie Dni Liturgicznych w Fontgombault w 2001 roku). 2. Zapowiadane uwolnienie liturgii tradycyjnej, czyli klasycznego rytu rzymskiego, odbieramy jako potwierdzenie zasady, którą przypomina, słowami Soboru Watykańskiego II, ogłoszony przez Sługę Bożego papieża Jana Pawła II Katechizm Kościoła Katolickiego: „święta Matka Kościół uważa za równe w prawach i godności wszystkie prawnie uznane obrządki i chce je na przyszłość zachować i zapewnić im wszelki rozwój” (KKK, 1203; Sacrosanctum Concilium, 4). Tę zasadę Kościoła przypomniał w swoim czasie kardynał Joseph Ratzinger, oświadczając, iż „Sobór zarządził reformę ksiąg liturgicznych, ale nie zakazał ksiąg wcześniejszych” (konferencja z 24 X 1998 do uczestników pielgrzymki z okazji motu proprio Ecclesia Dei). Wszystko wskazuje na to, iż zbliżamy się dziś do rozwiązań, które pozwolą zabłysnąć tym słowom pełniejszym blaskiem. 3. Gorąco dziękujemy Ojcu Świętemu za jego wszystkie dotychczasowe gesty zrozumienia, otwartości i szacunku względem „nastawienia tych, którzy czują się związani z liturgiczną tradycją łacińską” (Jan Paweł II, motu proprio Ecclesia Dei, 6 c). Gesty te wpisują się i przedłużają linię postępowania Sługi Bożego Jana Pawła II, który już niemal dwadzieścia lat temu apelował do biskupów i pełniących posługę duszpasterską w Kościele o „decyzje mające na celu zagwarantowanie szacunku dla słusznych życzeń”, wyrażanych przez „katolików, którzy żywią przywiązanie do niektórych dawnych form liturgii i dyscypliny tradycji łacińskiej” (Jan Paweł II, motu proprio Ecclesia Dei, 5 c).

Biorąc pod uwagę wszystkie trudy i troski, z jakimi związana jest posługa pasterzy Kościoła, spodziewamy się równocześnie, że regulacje zapowiadane przez Stolicę Apostolską ułatwią przełamanie owego wymierzonego w stare formy liturgiczne swoistego „nakazu nietolerancji, który … staje na przeszkodzie niezbędnemu pojednaniu wewnętrznemu w Kościele” (kard. Joseph Ratzinger, Bóg i świat, 383). 4. Wyrażamy ponadto nadzieję, że odpowiedzią na to zaangażowanie Benedykta XVI będzie też unikanie w potocznym dyskursie kościelnym szkodliwych „słów, opinii i czynów, które by w świetle sprawiedliwości i prawdy nie odpowiadały rzeczywistemu stanowi” katolików przywiązanych do starej tradycji liturgicznej (Sobór Watykański II, Dekret o ekumenizmie Unitatis redintegratio, 4). Mamy także nadzieję, że poprzez przywrócenie do pełni praw liturgii św. Piusa V przybliżona zostanie perspektywa naprawy rozłamu, który także na tym tle nastąpił w 1988 roku i trwa dotąd, zapewne „nie bez winy ludzi z jednej i drugiej strony” (Sobór Watykański II, Unitatis redintegratio, 3), między innymi z powodu marginalizacji w Kościele „pewnych prawd i pewnych wartości wiary chrześcijańskiej”, którymi „przestano żyć” i które „przestano kochać” (kard. Joseph Ratzinger, konferencja do Biskupów Chile z 13 VII 1988). Modlimy się, by ta rana została uleczona, a wszyscy katolicy już dziś związani wiarą w te same dogmaty mogli się także cieszyć widoczną wspólnotą życia kościelnego. 5. W tych dniach oczekiwania pragniemy się zatem przyłączyć do tych głosów poparcia i wdzięczności, które są już kierowane do Ojca Świętego ze strony znanych osobistości świata chrześcijańskiego – i chętnie wypowiadamy tu słowa uznania i wdzięczności Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI za wolę odejścia od praktycznego wykluczenia liturgii tradycyjnej, będącej przez wieki czcigodnym narzędziem uświęcenia wielu i wielkim pomnikiem naszej kultury duchowej. Przemysław Alexandrowicz senator RP prof. UMK dr hab. Jacek Bartyzel politolog dr Sławomir Cenckiewicz historyk, IPN prof. dr hab. Jan Dzięgielewski historyk Marcin Gugulski Publicysta Lech Jęczmyk tłumacz Marek Jurek marszałek Sejmu RP Bogusław Kiernicki prezes Fundacji Św. Benedykta Wojciech Kilar kompozytor Aleksander Kopiński historyk kultury i krytyk literacki, redaktor „Frondy” dr Jacek Kowalski historyk sztuki, pieśniarz doc. dr hab. Grzegorz Kucharczyk historyk, IH PAN Jan Filip Libicki poseł na Sejm RP Marcin Libicki poseł do Parlamentu Europejskiego Paweł Lisicki eseista prof. dr hab. Roman Michałowski historyk, UW Andrzej Mikosz prawnik dr Paweł Milcarek filozof i publicysta, redaktor naczelny „Christianitas” Paweł Nowacki wicedyrektor TVP1, autor programów publicystycznych dr Justyn Piskorski nauczyciel akademicki Ewa Polak-Pałkiewicz publicystka Tomasz Raczkiewicz artysta Opery Poznańskiej dr hab. Marcin Sompoliński dyrygent, Akademia Muzyczna w Poznaniu dr Piotr Sosiński prawnik Konrad Szymański poseł do Parlamentu Europejskiego prof. dr hab. Kazimierz Świrydowicz matematyk, UAM dr Tomasz P. Terlikowski filozof, publicysta wydawnictwa Polskapresse Jacek Tomczak poseł na Sejm RP prof. Piotr Tryjanowski biolog, UAM Artur Zawisza Poseł na Sejm RP