Zdaniem gazety, sprawa "chwilowego arcybiskupa" Warszawy uzmysłowiła, że "aby właściwie oceniać fakty, należy dobrze znać sytuację sprzed lat". Powołując się na byłego rzecznika prasowego Stolicy Apostolskiej, Joaquína Navarro-Vallsa, dziennik przypomina, że w PRL wszystkim alumnom seminariów i księżom zakładano "teczki osobowe" i każdy mógł być potencjalnym "współpracownikiem". Gazeta podkreśla równocześnie, że presja, jakiej poddane było duchowieństwo w Polsce była stosunkowo niewielka w porównaniu z sytuacją panującą w ówczesnej Czechosłowacji czy na Węgrzech. Przypomina oskarżenia, jakie padały pod adresem arcybiskupa Bratysławy-Trnawy, Jána Sokola czy "odpryski węgierskiej lustracji, które trafiły w kard. László Paskaia, arcybiskupa Esztergomu-Budapesztu w latach 1987-2002, współpracującego od 1965 r. z urzędem bezpieczeństwa". La Croix przypomina równocześnie, że prześladowaniom na Węgrzech podlegał nie tylko Kościół katolicki, ale również środowiska protestanckie. Zoltán Kaldy, przewodniczący Światowej Federacji Luterańskiej w latach 1984-1987 miał być agentem bezpieki od końca lat 50. Dziennik przypomina też, ze w najgorszej sytuacji były Kościoły prawosławne, szczególnie rosyjski. "Żadnych kompromisów, tylko ustępstwa" - tak pisze o warunkach pracy tego Kościoła w Rosji. Chociaż wiele mówi się o współpracy rosyjskiej hierarchii prawosławnej z reżimem komunistycznym, przede wszystkim pamiętać trzeba o cenie, jaką rosyjskie prawosławie zapłaciło w okresie komunizmu: o śmierci w gułagach i więzieniach 100 biskupów, 10 tys. księży i setek tysięcy wiernych świeckich. W Rosji już w 1992 r. utworzono komisję do badania dokumentów piątego wydziału KGB, zajmującego się "kwestiami ideologicznymi". Ani ona jednak, ani komisja historyczna pod przewodnictwem biskupa kostromskiego Aleksandra, powołana w obliczu przecieków o współpracy wysokich hierarchów, w tym samego patriarchy Aleksego II, nie ujawniły dotychczas wyników swoich badań. Zdaniem dziennika, w Bułgarii, pod wpływem "sprawy Wielgusa", miejscowy Święty Synod wyraził zgodę na otwarcie materiałów komunistycznych służb bezpieczeństwa dotyczących Kościoła prawosławnego. Natomiast w Rumuńskim Kościele Prawosławnym proces lustracyjny został zapoczątkowany już wcześniej - przed rokiem patriarcha Teoktyst, zmuszony do ustąpienia jeszcze w 1990 r. z powodu współpracy ze skompromitowanym reżimem Nicolae Ceauºescu, a potem przywrócony na tron patriarszy, publicznie przyznał się do odpowiedzialności. "Moja wina była rzeczywista i ponoszę za nią całkowitą odpowiedzialność" - powiedział w wywiadzie dla dziennika Adevarul w lutym 2006 r.