Jean-Marie Lustiger urodził się w 1926 w Paryżu, w rodzinie żydowskiej, która wyemigrowała z Polski na początku XX wieku. W okresie okupacji niemieckiej jego rodzice zostali wywiezieni do obozu koncentracyjnego, matka zmarła w Auschwitz. Znalazł schronienie u rodziny katolickiej w Orleanie i sam przyjął religię katolicką. Po wojnie studiował literaturę na Sorbonie oraz odbył studia filozoficzno-teologiczne w Seminarium duchownym. W 1954 otrzymał święcenia kapłańskie. Od początku swojej kapłańskiej posługi czynił wysiłki, by w zlaicyzowanej Francji przywrócić wiarę i ją reewangelizować. Jeszcze jako ksiądz napisał memorandum do arcybiskupa Paryża, w którym zaproponował, aby Kościół zamiast władzą zajął się intelektualistami i ludźmi kultury, tak aby oni mogli pociągnąć za sobą innych. W 1979 został mianowany biskupem ordynariuszem Orleanu, a 2 lata później został arcybiskupem Paryża. W 1983 roku papież Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej. Docenili go również rodacy - w czerwcu 1995 został wybrany w poczet członków Akademii Francuskiej. Był bliskim współpracownikiem Jana Pawła II, wielokrotnie pełnił funkcje jego osobistego wysłannika i doradcy, a także towarzyszył licznym papieskim podróżom. Był zwolennikiem dialogu z judaizmem, a antysemityzm określał mianem "antyteizmu".