Ten zmarły 3 grudnia 1974 r. w Karagandzie kapłan był gorliwym duszpasterzem katolików w Kazachstanie. Szereg lat spędził w sowieckich łagrach. Jak powiedział Radiu Watykańskiemu delegat metropolity krakowskiego ds. kanonizacji, ks. Andrzej Scąber, postulacja przedstawiła około stu świadków, którzy byli przesłuchiwani w Kazachstanie, Ukrainie, Niemczech, Austrii i Polsce. Wszyscy byli naocznymi świadkami życia Sługi Bożego. Potwierdzili heroiczność praktykowanych przez niego cnót. Kard. Stanisław Dziwisz powołał dwie komisje: teologiczną, która przebadała dużą spuściznę listów i pism ks. Bukowińskiego, oraz komisję historyczną, która dotarła do kilkudziesięciu archiwów w kraju i za granicą, by wyciągnąć dokumenty i przekazać je do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Z kolei ks. Jan Nowak, postulator procesu, przypomniał, iż Jan Paweł II podczas swej pielgrzymki do Kazachstanu powiedział, że wielokrotnie spotykał ks. Władysława Bukowińskiego. Ojciec Święty zawsze podziwiał go za kapłańską wierność i apostolski zapał. „Wszystko, co wiem o Kazachstanie, dowiadywałem się od ks. Bukowińskiego” – powiedział Jan Paweł II.