Przybyli oni z wizytą „ad limina Apostolorum”. Diecezje te, dawne kolonie brytyjska i portugalska, leżą na terenie specjalnych regionów administracyjnych Chińskiej Republiki Ludowej. Ojciec Święty zauważył, że obydwa lokalne Kościoły wezwane są do świadczenia o Chrystusie, patrzenia z nadzieją w przyszłość i przepowiadania Ewangelii w obliczu wyzwań, przed którymi stoją tamtejsze społeczeństwa. W obliczu niektórych negatywnych aspektów globalizacji Benedykt XVI zachęcił biskupów Hongkongu i Makau do umacniania etosu moralnego tamtejszych społeczeństw. Podkreślił rolę szkół katolickich i potrzebę bacznego czuwania nad ich potrzebami duchowymi. Wezwał biskupów, aby czynili wszystko, co w ich mocy, aby placówki te nie upadły. Papież wskazał na konieczność właściwego prezentowania chrześcijańskiego orędzia, aby dowieść, że można być równocześnie autentycznie katolikiem i Chińczykiem. Zachęcił obydwie diecezje do wspomagania Kościoła w Chinach kontynentalnych, podkreślając rolę „Caritas”. „Nigdy nie wolno zapominać, że również dla Chin Chrystus jest Nauczycielem, Pasterzem i Zbawcą” – podkreślił Ojciec Święty. Wyraził nadzieję, że niebawem także biskupi z Chin kontynentalnych będą mogli przybyć do grobów świętych Piotra i Pawła. Pielgrzymka ta będzie znakiem komunii z Następcą Piotra i Kościołem Powszechnym. Benedykt XVI zapewnił wspólnotę katolicką w Chinach i wszystkich mieszkańców tego wielkiego kraju o swej modlitwie i miłości. Zwracając się do Ojca Świętego, kard. Joseph Zen Ze-kiun zaznaczył, że katolicy obydwu diecezji, pomimo że stanowią niewielką mniejszość, cieszą się dużym prestiżem społecznym. Ewangelizacji w ścisłym znaczeniu zawsze towarzyszyła praca charytatywna i zaangażowanie w edukację. Do wieści pomyślnych biskup Hongkongu zaliczył sporą liczbę osób dorosłych, które każdego roku przyjmują sakrament Chrztu. Tamtejszy Kościół, w przeciwieństwie do Chin kontynentalnych, mógł w pełni przeżywać odnowę zapoczątkowaną przez Sobór Watykański II. Silnie odczuwana jest potrzeba głębszej formacji teologicznej i biblijnej. Do priorytetów należy duszpasterstwo młodzieży i rodzin. W poszczególnych wspólnotach parafialnych dostrzega się spore zaangażowanie wiernych. Niestety brakuje powołań lokalnych, zaś Kościół w Makau i Hongkongu opiera swą działalność na pracy misjonarzy z innych krajów, w tym także z kontynentu afrykańskiego. Za ważne wyzwanie obydwie diecezje uznają wychowanie młodzieży do czystości i przeciwstawienie się zagrażającym rodzinie nurtom hedonizmu i konsumizmu oraz działaniom wymierzonym w świętość ludzkiego życia. Makau przez 440 lat (1557-1999) należało do Portugalii, zaś Hongkong przez 150 lat (1842-1999) do Wielkiej Brytanii. W liczącym niemal 7 mln mieszkańców Hongkongu katolicy stanowią 5 proc. ludności (344 tys.). W diecezji pracuje 283 kapłanów. Natomiast w Makau na 446 tys. mieszkańców jest 18 tys. katolików. Stanowi to nieco ponad 4 proc. ludności. Pracuje tam 76 kapłanów. Diecezja Makau powstała 432 lata temu i zależy bezpośrednio od Stolicy Apostolskiej. Natomiast diecezja w Hongkongu została utworzona w roku 1946 i formalnie należy do metropolii w Kantonie. Większość ludności tych terytoriów to wyznawcy tradycyjnego chińskiego synkretyzmu religijnego, w którym współistnieją elementy buddyzmu, konfucjanizmu i taoizmu. Chrześcijanie stanowią 10 proc. ludności.